Meteoryt Pułtuski

Ten gość z kosmosu, kosmiczny wędrowiec, zjawił się w okolicach Pułtuska 30 stycznia 1868 roku, dokładnie o godzinie 19.00.

Autentyczny zapis: -„Zauważono najprzód od strony południowo – zachodniej, jasną gwiazdę, podobną do rakiety. Kierunek jej lotu, to północny wschód. Wlokła ona za sobą ogon składający się z iskierek. Ognista ta kula w miarę swego biegu, zdawała się zniżać i zwiększać, rozsiewając równocześnie niebieskawe światło. Blask zjawiska w końcowym jego stadium był tak intensywny, że oko znieść go nie mogło.

Po zniknięciu kuli ujrzano spadek na ziemię jak gdyby kilku gwiazd, które gasły nie dosięgając horyzontu. W miejscu, gdzie kula zgasła, wzniosła się biaława, zygzakowatego kształtu chmura, którą powoli spędził wiatr zachodni”.

          W dwadzieścia sekund po upadku, mieszkańcy Przeradowa, Tocznobieli, Wielgolasu, usłyszeli następujące po sobie trzy potężne grzmoty a potem jakby grad strzałów karabinowych kończących detonację. Zjawiska akustyczne trwały około pół minuty.

        Meteoryt Pułtuski uderzył w ziemię i w zamarzniętą Narew masą 8862 kg.

150 lat minęło od tego zdarzenia, komentarze  ówczesnych ludzi mają w sobie i zachwyt i dużo lęku. Przewidywano, że dzieci, które przyszły na świat tego dnia, wyrosną na ludzi, którzy będą innym świecić.

         Wiem natomiast o jednym, całkowicie pewnym wydarzeniu, przekazywanym skrupulatnie z pokolenia na pokolenie:

„W tym czasie pradziad ukląkłszy na oba kolana oświadczył się zacnej białogłowie i z nadzieją w głosie spytał, azali go przyjmie – ona, patrząc za świecącym na niebie rojem, odrzekła: - Niech się dzieje wola nieba”.

     Części meteorytu można zobaczyć w następujących miejscach:

- British Museum okaz wagi  9,095 kg

- Chicago, Muzeum Historii Naturalnej, 7,85 kg

- Wiedeń, 7,15 kg

- Warszawa ( Na Skarpie 27 ) Muzeum Ziemi PAN, 8,1 kg

Poza muzeami jeszcze jeden odłamek można zobaczyć w samym Pułtusku, w murze klasztornym.

W sumie znalezionych i zachowanych okazów Pułtuskiego  Meteorytu jest 276 kg.

Aerolit Pułtuski jest zaliczony do meteorów żelaznych. Zawiera 24,8% żelaza i niklu, oraz 68% krzemianów. Nie ma w nim ani srebra ani złota.

Mówią, że takie spadające na ziemię ciała, biorą się z rozpadu komet,

Osobiście przychylam się do stanowiska tych natchnionych badaczy, którzy, widząc rój meteorytów spadających na ziemię, mówią:-„To wszystko jest nieco spóźnioną pocztą z przestworzy do kanoniczki Mikołajowej z Fromborka”.

PS. W Toruniu powiedziano mi bowiem, że Kopernik był kobietą.

Skoro jeden z papieży był kobietą, i ta kobieta-papież urodziła dziecko podczas procesji, to wszystko możliwe.