George Gurdżijew

Dwie Bramy

Kiedy Gurdżijew miał dziewięć lat, umierający ojciec powiedział mu tak: -„Nie mogę ci nic dać, za wyjątkiem jednej głębokiej nauki, której doświadczałem przez całe Zycie. To jedyne, co zyskałem i co mogę przekazać ci w spadku: ilekroć ktoś na ciebie się rozgniewa, nie reaguj od razu. Poczekaj 24 godziny i dopiero wtedy odpowiedz”.

       Gurdżijew obiecał ojcu, że będzie przestrzegać tej reguły przez całe życie. Jeśli ktoś go obrazi, zbeszta – pozostanie świadkiem, nie wykonując jakiejkolwiek gwałtownej reakcji, nie tylko na zewnątrz, ale i wewnątrz. Wysłucha cierpliwie wszystkiego, co się do niego mówi, lub uważnie spojrzy na to, co ktoś mu robi, po czym powie:  -„Nie mogę teraz zareagować. Wrócę za 24 godziny i dopiero wtedy zareaguję”. Później Gurdżijew mawiał, że ta prosta wskazówka zmieniła całe jego życie.

        Rzecz jasna, nigdy nie reagował. Po dwudziestu czterech godzinach mówił: - „W tamtej chwili nie mogłem zareagować z uwagi na złożoną obietnicę. A teraz nie mam potrzeby reagować”.

       To zmieniło całe jego życie. Ponieważ brama do tego, co niższe została zamknięta. 24 godziny to za długi okres oczekiwania. Umysł otwiera się tylko wtedy, gdy jest pewien nacisk. I to też tylko na chwilę. Jeśli czekasz, umysł znowu się zamyka.

Jeśli nie pozwolisz, by ten nacisk miał na Ciebie jakiś wpływ, po 24 godzinach wszystko się wyciszy i zniknie. Brama do niższego zamyka się.

    Umysł jest gotów reagować tylko w gorących chwilach.

Praktykując to latami, nagle uświadomił sobie, że w ten sposób otwiera bramę na wyższe.

     Gdy przechodził obok świątyni, wystarczyło, by spojrzał na ludzi modlących się i nagle bramy jego umysłu otwierały się i stawał się jednym z modlącymi się. Jego umysł w jednej chwili otwierał się na wyższe.

I zauważył wtedy, że ludzie rozpoznają nim mistyka, na skutek samej jego obecności w jakimś  miejscu. Tak działa energia wszystkich mistyków, sufich, żydowskich, hinduskich.

     Ale nie wszyscy ludzie rozpoznają w ten sposób mistyka, rozpoznają go tylko ci, którzy są otwarci na siły wyższe.

      To otwarcie legło u podstaw poszukiwań Gurdżijewa – poszukiwań tego, co cudowne.

Poszedł za tym, bez mapy, bez wiedzy. Przewędrował szmat Egiptu, Indie i Tybet. Krążył wszędzie, poruszając się po omacku, nie wiedząc dokąd zmierza. Jeśli nagle poczuł, że jakaś ścieżka jest dobra, kroczył nią.  Często na końcu tej ścieżki była słomiana chata, w której znajdował się mistyk.

Gdy stajesz się otwarty na to, co wyższe, wszystko zaczyna się dziać inaczej. Samo z siebie.