Możesz sobie wyobrażać, że rozmawiasz z martwym przedmiotem:
kamieniem, drzewem. I kamień lub drzewo rozmawia z tobą. To projekcja, lub tak
dzieje się naprawdę.
Z człowiekiem tak się nie da.
Dlatego ludzie kochają psy i koty, drzewa i skały. Chcą
kochać, ale nie chcą, by miłość wiązała się z ryzykiem.
Kochanie psa nie
jest ryzykowne., kochanie kobiety, czy mężczyzny jest wielkim ryzykiem.
Kobieta, ani mężczyzna, nie jest ekranem dla filmu, według twojego scenariusza.
Druga osoba w związku dwojga, nie będzie tańczyć, tak, jak
jej zagrasz, i nie zamerda nieraz ogonem, kiedy wrócisz do domu.
Do psychiatry przychodzi pewien mężczyzna i mówi:
- Mam problem.
Rok temu, kiedy się ożeniłem, żona przynosiła mi kapcie, a pies szczekał. Teraz
jest dokładnie odwrotnie: - mój pies przynosi mi kapcie, a szczeka moja żona!
- Nie rozumiem
– odpowiada psychiatra. – Przecież wszystko jest tak samo, jak było.
Gdzie tu problem?
Gdy żyjesz z człowiekiem, czasem będzie machanie ogonem,
czasem szczekanie, czasem żona jest w złości. Kiedy kobieta jest rozzłoszczona,
naprawdę jest wściekłą. Żaden mężczyzna nie może tak się rozzłościć, bo
mężczyzna nigdy nie działa całym sobą z serca, nie jest totalny ani w miłości,
ani w złości. Kalkuluje, zastanawia się, co robić, czego nie robić.
Jest
intelektualistą, z opętaniem w głowie.
Kobieta nie kieruje się głową. Na tym polega jej piękno, ale
też udręka życia z nią. Jest pełna wdzięku, tak delikatna – dlatego, że jej
głowa nie kalkuluje. Kobieta żyje przez serce, jest bardziej instynktowna,
bardziej podobna do zwierzęcia. Kiedy cię kocha, jest gotowa na poświęcenie.
Może za ciebie umrzeć, nie zawaha się ani chwili. Ale kiedy jest w złości….może
cię zabić! Wtedy też nie zawaha się ani chwili.
Kobieta jest stale
totalna, prymitywna. Jest to dobre, to jedyna nadzieja dla ludzkości.
Wyedukuj kobietę, uczyń ją wyrafinowaną, bystrą i przebiegłą
jak mężczyzna ( robią to ruchy wyzwolenia kobiet na całym świecie), a świat
straci ostatnią nadzieję.
Prawdziwa
kobiecość jest jedyną nadzieją. Kobieta jest realistką
Bardzo łatwo kochać ludzi teoretycznie…
Pewien mężczyzna wylewał betonową ścieżkę. Nagle przebiegła
po niej grupka dzieci, zostawiając ślady na całej zastygającej powierzchni.
Sąsiad, który słyszał przekleństwa mężczyzny, powiedział:
- Myślałem, że
lubisz dzieci.
- Lubię – usłyszał.
– Teoretycznie, nie w rzeczywistości.
Żeby rozmawiać ze skałą, musisz najpierw pokochać ludzi,
wystarczy, że tylko niektórych. A innych tylko zrozum.
Zauważysz wtedy, że człowiek nie jest tylko człowiekiem. Czy
nie wydaje ci się czasami, że kobieta przypomina kota? Czy patrząc w oczy
kobiety nie odczułeś, że ma ona w sobie coś z kota?
Nie będąc kotem,
żadna kobieta nie mogłaby być kobietą. I tak samo jest z mężczyzną – ma on w
sobie coś z wilka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz