Życie jest wielką tajemnicą

Dwaj młodzieńcy byli przyjaciółmi. Pewnego dnia, jedząc obiad i rozmawiając, ku wielkiemu zaskoczeniu, odkryli, że obaj leczą się u tego samego psychoterapeuty, u doktora Mądrali. Porównali notatki i zgodzili się, że jest to dobry, wykwalifikowany doktor.

Był on jednak irytująco ułożony i pompatycznie pewny siebie. Gdyby tylko w jakiś sposób dało się nim wstrząsnąć, wytrącić go z tej jego wyjeżdżonej koleiny….

     Młodzieńcy wpadli na pomysł, jak dobrego doktora zrzucić z konia. Wymyślili skomplikowany sen, którego starannie się nauczyli. Każdy z nich miał przedstawić ten sen, jako własny. Ciekawiło ich, jak doktor Mądrala sobie z tym poradzi.

    Pierwszy młodzieniec poszedł na spotkanie z doktorem rano, drugi poszedł po południu.

Żaden szczegół drugiego opowiadania, nie różnił się od pierwszego.

   Na twarzy terapeuty malowało się zdumienie. Młodzian miał satysfakcję. Chwilową.

Doktor rzekł: - „To niesamowite, nie wiem, jak to możliwe, trzeci raz słyszę dzisiaj taki sam sen!”.

Życie jest naprawdę dziwne. Takie rzeczy się zdarzają. Życie jest niewytłumaczalne. Ludzie, którzy rozumieją tajemnicę życia, nie próbują jej w żaden sposób tłumaczyć. Oni pomogą ci doświadczyć tej tajemnicy, ale nie usiłują tej tajemnicy rozszyfrować.

Nauka stara się wszystko tłumaczyć. Sama niewiele wie, ale stara się wszystko tłumaczyć „naukowo”. Gdy wydaje się, że coś zostało wytłumaczone, wtedy cud znika.

      Wtedy miłość staje się jedynie hormonami, zakochanie staje się tylko chemią.

Pomyśl……tylko chemia sprawia, że zakochujesz się w kobiecie. To dwie chemie przyciągają się. Ciebie nie ma. Jesteś tylko ofiarą chemii.

     Znika radość, przyjemność, piękno.

Choć naukowcy starają się dawać odpowiedzi, już ponieśli porażkę – ludzie jeszcze o tym nie wiedzą. Jesteśmy świadkami czegoś niezwykłego: naukowcy ponieśli zupełną klęskę.

Oni dostrzegli bowiem, że gdy są coraz bliżej prawdy, tym mniej wiedzą. Ogarnia ich zdumienie. Otwierają się przed nimi coraz to nowsze poziomy poznania.

      Albert Einstein powiedział przed śmiercią: -„Świat jest dla mnie teraz bardziej niepoznawalny niż wtedy, gdy zaczynałem pracę. Zaczynałem sądząc, że znajdę jakieś wyjaśnienia, uczynię wszystko lepiej widocznym. Pomogłem stworzyć parę wytłumaczeń, ale wszystkie wytłumaczenia z czasu mojej młodości już nie istnieją. Jestem zdumiony.

      Nie umieram jako fizyk, ale jako mistyk.

Następnym razem, jeśli wrócę, wolałbym się urodzić się hydraulikiem niż fizykiem”.

Mówiąc „hydraulik”, Einstein miał na myśli: -„Chciałbym być zwyczajnym człowiekiem, rolnikiem, ogrodnikiem, hydraulikiem. Nie chcę zawracać sobie głowy objaśnianiem egzystencji. Wolę ją przeżyć, doświadczyć jej. Wolę śpiewać o niej i wyrażać ją w tańcu”.

     Życie jest dziwne. Teologia je wyjaśnia – i mija się z prawdą. Teologia nie jest religią, dąży do tego samego, co nauka – próbuje znaleźć wytłumaczenia.

Mistrzowie zen słusznie śmieją się z twoich pytań, sufi mają rację, dając absurdalne odpowiedzi na twoje pytania. Ich odpowiedź nie ma żadnego związku z pytaniem.

     Jeśli zaciekawi cię, będzie to wielki krok.

Jeśli zapomnisz o swojej wiedzy i wyrzucisz z pamięci wytłumaczenia, zrobisz naprawdę duży krok ku boskości.