Cuda dla biednych

Wyznawcy Jezusa wciąż mówią o jego cudach. A te cuda dotyczą  fizjologii, lub rzeczy podstawowych. Jezus przywraca wzrok niewidomemu, uzdrawia chorego, lub przemienia kamienie w chleb. Pomyśl o tym, te cuda coś mówią. Jezus nie przemienia kamieni w kazania, tylko w chleb, nie przemienia kamieni w muzykę, tylko w chleb, a wodę przemienia w wino.

    Jeśli chodzi o Buddę, nie ma żadnych wzmianek o cudach tego typu. Są cuda, ale one są zupełnie inne, w innej hierarchii ważności. To są cuda zdumiewające.

    Przyszła do Buddy szlochająca kobieta, umarło jej dziecko. Była wdową, już nigdy nie mogła więc zostać matką. Jej jedyne dziecko umarło, jej jedyna miłość. Przyszła do Buddy.

    Gdyby przyszła do Jezusa, cud wyglądałby tak, że Jezus dotknąłby dziecka i je wskrzesił, tak, jak wskrzesił Łazarza.

    A co zrobił Budda? Powiedziała: -„Idź do miasta i przynieś kilka ziaren gorczycy z domu, gdzie nikt nigdy nie umarł”.

Kobieta pospieszyła do miasta, odwiedziła każdy dom, ale zadanie okazało się niewykonalne. Wszędzie mówiono jej: -„Nie znajdziesz takiego domu, ale nie martw się tym, kobieto. Budda wiedział, co robi”.

     Chodziła cały dzień. Wszędzie słyszała to samo. Wieczorem spłynęło na nią zrozumienie:

-„Śmierć jest częścią życia, nie jest czymś osobistym, nie jest nieszczęściem, które spotyka tylko mnie”. Wróciła do Buddy.

    Budda zapytał: - „Gdzie są ziarna gorczycy?”. Kobieta odpowiedziała: - „Udało ci się”.

Padła do jego stóp i rzekła: - „Przyjmij mnie. Chcę poznać to, co nigdy nie umiera. Nie proszę cię o przywrócenie życia mojemu dziecku. Nawet, gdyby ono wróciło i tak kiedyś umrze. Chcę abyś mnie nauczał, abym mogła poznać coś we mnie, co nigdy nie umiera”.

    To zupełnie inna opowieść. Cuda czynione przez Jezusa wyglądały na bardzo niezwykłe, gdyż ziemia była biedna. Rozumiesz?

     Wschód skłania się ku chrześcijanom, a Zachód ku buddystom. Im Zachód staje się bogatszy, tym więcej tam buddystów. Nowi chrześcijanie pojawią się na Wschodzie, ubogie, prymitywne plemiona. Dla nich Jezus jest atrakcyjny.. Chcieliby kogoś, kto przemieni kamienie w chleb, bo są głodni. Co mieliby zrobić z Buddą? Budda wygląda zbyt arystokratycznie, mówi o wielkich rzeczach, które dla ubogich i głodnych nie mają sensu.

     Świat się zmienia. Teraz Los Angeles przeniosło się do Japonii, a wszystkie buddyjskie centra zen przeniosły się do Ameryki.

To jest Cud! Jeśli szukasz zen, musisz jechać do Ameryki. Nie jedź do Japonii szukać zen. Świat się zmienia. Jakiś uniwersytet amerykańskie kupił nowego cadillaca i spalił go symbolicznie. Ludzie mają dość samochodów, dość gadżetów. Chcą czegoś wyższego.

     Jezus przestał mieć znaczenie na Zachodzie, tylko Budda może być odpowiedni.

Cuda Jezusa są nieatrakcyjne dla Zachodu, a cuda Buddy są bardzo wielkie. Ameryka jest krajem, w którym religia ma przyszłość. Natomiast religia w Indiach ma przeszłość.

     Tak toczy się koło historii. Gdy jakiś kraj robi się bogaty, staje się też religijny. A kiedy rozkwitnie religia, wcześniej, czy później taki kraj stanie się biedny. Ludzie zrozumieją, że byli w pogoni za mirażem, za iluzją. Będą porzucać uniwersytety, naukę, będą zajęci sobą. A kto będzie zajmował się techniką? Kraj zbiednieje, bo ludzie zamkną oczy i będą w ciszy, zadowoleni, szczęśliwi. Zaczną wycofywać się z pogoni. Tym właśnie jest sannyas.              

                                  Zaprzestaniem pogoni.

     W czasach Buddy tysiące ludzi odchodziło ze swego świata i podążało za Buddą. Zobaczyli iluzoryczność doczesnych pragnień. Wtedy kraj zaczął biednieć. Gdy ludzie zbyt dużo medytują, kraj staje się biedny. Ludzie kierują się ku tamtemu światu, a ten świat biednieje. Kiedy świat staje się biedny, ludzie zaczynają być anty – religijni. Zostają komunistami. Koło znowu zaczyna się toczyć.

     Japonia porzuciła zen, religię i medytację, jest teraz jedną z najbardziej materialistycznych kultur. Wkrótce stanie się bogata, już to się dzieje. Ponieważ stanie się bogata, pojawi się bunt przeciwko bogactwu i ludzie zaczną myśleć o zaletach ubóstwa, nie – posiadania, bycia wolnym od wszelkiego przywiązania.

    Ludzie zaczną myśleć o tym, jak stać się wędrowcami. Po co mieszkać w domu, w zamkniętej klatce? W miejscu gdzie co krok bombarduje przeszłość?

Może wziąć namiot, ruszyć przed siebie, jednego dnia być na tej plaży, innego na tamtej? Cieszyć się całą ziemią?

     Tak jest ze wszystkim, to jest cykl:- bieda, technika, religia, bieda, technika, religia. Pomieszkaj dłużej w Indiach, a zostaniesz komunistą.

    Bycie religijnym nie oznacza wyrzekania się czegoś. Oznacza tylko zrozumienie istoty rzeczy.

   

Czy można być religijnym i kroczyć drogą ku oświeceniu, żyjąc w kraju takim, jak USA i angażować się w rywalizujący biznes?

       Jak najbardziej! Ameryka to najlepsze miejsce, a najlepiej – Kalifornia.

Tylko zrozum, że rywalizacja jest grą i nie traktuj jej poważnie. Nie twórz problemu z powagi. To powaga jest problemem, a nie rywalizacja. Ciesz się rywalizacją. Sukces, czy porażka, nie ma to większego znaczenia, jest nieistotne. Liczy się  tylko twoja radość, która powinieneś czerpać z gry, z tej zabawy. Przegrany i wygrany powinni cieszyć  się grą i dobrze się bawić. Potrzebny jest tylko pewien rodzaj ducha sportowego i to wszystko.

    Tak, jak w grze w karty. Nie jest w niej najważniejsze, kto wygra, ale żeby miło spędzić czas, cieszyć się grą, jej niuansami, strategiami. Wygrana wcale nie jest celem.

    Żyj w świecie, traktując go, jak grę, jak wielki teatr – scena jest tak wielka, że nie widać, gdzie się zaczyna i gdzie kończy. Po prostu grasz swoją rolę na luzie, tak, aby ta gra nie tworzyła w tobie napięcia. Wracasz wieczorem do domu i o wszystkim zapominasz.

     Problem pojawia się dopiero wtedy, gdy jesteś poważny. Ja proponuję ci porzucenie powagi.. Traktuj życie jak zabawę, jak sztukę teatralną.. Życie jest bez – celowe. Donikąd nie zmierza, nie ma żadnego celu.

           Chodzi tylko o tę podróż. To podróż przez życie jest celem.

Gdy podróżujesz swobodnie, niepoważnie, staje się to medytacją. Gdy czerpiesz z czegoś radość – jest to medytacja.. Gra w karty może być medytacyjna, hazard, czy każdy rodzaj biznesu. Wszystko może zostać przemienione w medytację, pod warunkiem nie – poważnej swobody. ( Na luziczku ) Bo wtedy nie tworzy się w tobie napięcie, nie ma stresu..

        Gdy nauczysz się luzu, Wall Street stanie się lepszym miejscem do szukania oświecenia niż jaskinia w Himalajach.

Młody ksiądz przechodzi przez plac Times Square. Podchodzi do niego kobieta i pyta: -„Masz ochotę na miłość francuską? Dziesięć dolarów”. Ksiądz nic nie mówi i idzie dalej.

    Kilka przecznic dalej inna młoda dama wolnym krokiem podchodzi do księdza i słodko pyta: -„Co ojciec powie na miłość francuską? Dziesięć dolarów”. Ksiądz znowu nie mówi ani słowa.

    Dociera wreszcie do swego kościoła, gdzie pyta zakonnicę: -„Powiedz mi siostro, co to jest miłość francuska?”.

Zakonnica odpowiada, patrząc mu w oczy: -„Dziesięć dolarów”.

Spójrz prosto w hinduskie oczy, a zobaczysz w nich dziesięć dolarów. Hindusi tylko mówią, że są przeciwni pieniądzom, ale całe to gadanie jest na nie zorientowane. Mówią, że są przeciwni seksowi, ale to gadanie jest tylko wyrazem ich stłumionej seksualności.