Astronomia i Teksty świątynne z Edfu

Najbardziej zagadkowe teksty starożytnego Egiptu. Czyli klasyka, ale tą klasyką zajmuje się

LaViolette. Mamy więc nowy wiatr nad starą pustynią.

                 Teksty świątynne z Edfu.

Zgadza się,  teksty te są tak niejasne, że długi czas nie były w całości tłumaczone.

Dlaczego? Za odważne były!

   A więc ostrożnie, żeby nam się mózg nie zlasował. Opieramy się na klasycznym źródle, jest to książka – „Mityczne pochodzenie egipskiej świątyni”, wydana przez uniwersytet w Manchesterze w 1969 roku.

Teksty z Edfu utrwalono na ścianach świątyni w Edfu. Ta część świątyni, która zachowała się do naszych czasów, była wznoszona w 237 roku p.n.e., a po dwustu latach, jeszcze jej nie ukończono.

Teksty z Edfu, stwierdzają wprost, że są oparte na znacznie starszych wzorcach, które zastąpiły napisy na budowli o wiele starszej.

      Dalej teksty mówią, że świątynia Edfu została zaprojektowana zgodnie z boskim planem, który „spadł z nieba na ziemię”, w pobliżu Memfis. Jej budowniczymi byli: - Imhotep – urodzony w Memfis i pełniący funkcję arcykapłana w Heliopolis – oraz jego ojciec Kanefer.

    Wszystko to oznacza, że teksty z Edfu są niezmiernie stare.

Klejnotem w koronie Edfu są tak zwane „teksty budowlane”, które zdobią całe ściany w obecnej świątyni z czasów Ptolemeuszy.

Te teksty zawierają relacje z dziwnego świata, jaki istniał w Egipcie w okresie „epoki pierwotnej”.

      Ich treść pochodzi z zaginionych dzieł : -„Wykaz wzgórz epoki pierwszej”, - przypisywanyThotowi, - Święta Księga pierwotnej epoki bogów, oraz - Ofiarowanie lotosu.  

Wszystkie te niezmiernie stare księgi, tak, jak i teksty z Edfu, zaczynają się od  momentu wyłonienia się z Nu, pierwotnych wód – świętej wyspy.

     „Na wyspie stały kolumny, zwane słupami dżed, wzniesione dla jej pierwszych boskich mieszkańców. Kierowała nimi grupa mędrców, na których czele stała zagadkowa postać, zwana Tym Jedynym”.

     Owi mędrcy bez twarzy istnieli w czasach, gdy reszta świata jeszcze nie została powołana do istnienia. Owi mędrcy istnieli w czasach, gdy nie było jeszcze egipskich bogów!.

    Potem nastąpiła wojna, która zakończyła pierwszy okres stworzenia.

Wróg pojawił się pod postacią węża zwanego Wielkim Skaczącym. Występuje on przeciwko mieszkańcom boskiej krainy, którzy w obronie własnej sięgają po broń zwaną Dźwięczące Oko. O tym Oku wiadomo, że był to Ośrodek Światła, które oświetlało wyspę.

    Nastąpiły ogromne zniszczenia – wszyscy mieszkańcy umierają…..Wszędzie widać tylko rozkład i śmierć. Dlatego w końcu wyspa nazwana jest Wyspą Tratowania.

Według LaViolette’a, teksty z Edfu, mogą tu wspominać o wojnie w skali kosmicznej, zniszczeniu Tiamat – Kryptona, czyli pierwszym kataklizmie van Flanderna, który wydarzył się 65 milionów lat temu.

Tego, który napadł, teksty określają, jako Wielki Skaczący. Tak samo nazywają napastnika hinduskie Wedy!

       I tu LaViolette kojarzy to określenie z rzymskimi kapłanami – saliami (dosłownie: tancerze), którzy celebrowali­ ­święta związane z Marsem i założeniem Rzymu, skacząc i dmąc w trąby. A więc pradawna wojna miała związek z Marsem. (Bóg wojny)….

        Teksty z Edfu są bardzo podobne do babilońskiego eposu Enuma elisz, opisują te same wydarzenia!

Po tych wydarzeniach, wyspa przeszła w ręce innych właścicieli.

         Mijają wieki……Podnoszące się wody zagrażają Wyspie Tratowania. Zatapiają pierwszą świątynię. Wtedy dzieje się coś dziwnego: -Bóg  Świątyni poleca dwóm przywódcom, Ma i Wa, udać się do zagadkowego miejsca na wyspie, w którym są ukryte obiekty napełnione mocą. Trzeba je odszukać i wypowiedzieć nad nimi zaklęcie – wtedy wody ustąpią.

      To są tajemnicze  obiekty iht. 

Być może są to „kamienie mocy” z sumeryjskich i mezopotamskich eposów.

      Tu przypomina mi się opis wejścia boga Ninurty do Wielkiej Piramidy, w celu zinwentaryzowania jej zawartości, co szczegółowo opisał Zecharia Sitchin w Wars of Gods and Men.