Ostatni post przed wyjazdem

WAKACJE!

Zmiany są konieczne. Jest potrzebny wdech i wydech, noc i dzień i pory roku. Każdy schemat powinno się co jakiś czas przerwać, wyskoczyć z tej wyjeżdżonej, głębokiej koleiny życia. Stworzyć nowe połączenia neuronowe w mózgu. Uwalniam Was Czytelnicy, na kilka miesięcy uwalniam,  od tych listów do samego siebie. I siebie też uwalniam od komputera, i od śledzenia wykresów giełdowych. A komputer uwalniam od siebie.

         Wiem, że niezadługo zatęsknię za Wami.

       Teraz jednak cieszę się z Nadchodzącego  - gdzie tylko przestrzeń i wiatr, czyli wiatr i wiatr, bo w końcu wichrem jestem. Bulgocący kociołek z jedzeniem ( wypróbuję makrobiotykę ), wieczory przy ognisku, przychodzące do głowy piękne opowiadania. Nocne niebo pełne mrugających gwiazd.

        Ktoś powie: - „Napijesz się z krynicy Prawdziwej Samotności”…., i tak i nie, przecież tak naprawdę człowiek nigdy nie był i nie jest sam. A te rozmowy samego ze sobą? Przecież  mamy najlepszego kumpla i przyjaciela – jesteśmy nim my sami, dla siebie.

       Albo popatrz inaczej: - ten nurek, skok do swego wnętrza, o którym piszą wszyscy oświeceni, to po co jest? Kto w Tobie mieszka? Zapomniałeś? Nie chcesz z Nim pogadać?

      Każdy moment to cudo, niebo błękitne i żeglujące poduchy chmur, zachody słońca, ale także  dni i noce, gdy krople deszczu pukają monotonnie o namiot. Powinno się bowiem kochać każdą pogodę, i nie nudzić się ze sobą.

A gdy kogoś spotkam, pogadam niespiesznie o tym i tamtym, czyli o najważniejszym.

Może w tym roku znajdę w jakimś starym lesie-borze, Czarodziejski Kwiat Paproci?

       Wczoraj, w ulotnej chwili Tu i Teraz, powiedziałem – do widzenia! - Brzozom Wysokim. Obserwowałem przez kilka miesięcy, jakie codziennie były inne.

I pobyłem z moimi znajomymi kamykami. Kocham kamienie, one piękne są.

Bo Królewna Zaklęta w Jaszczurkę wczoraj nie przyszła. Coś mi się widzi, że dzieci urodziła….

Nie raz i nie dwa, pobiegnę myślami do wszystkich Wspaniałych Osób, z którymi miałem kontakt.

I myśli pobiegną także do tych Wspaniałych Osób, które tylko, albo „aż” – czytają bloga.

Wszystkim, którzy do mnie wysłali życzenia udanej wędrówki po zagubionych ścieżkach Bieszczadów – jeszcze raz dziękuję. Wszystkim pozostałym także dziękuję. Za co? Dziękuję Wam za to, że jesteście!

        Jutro wyjeżdżam na wakacje, zaistnieję ponownie na blogu w PAŹDZIERNIKU.           

                  

        Komentarze które napiszecie jutro, będą musiały poczekać do października. Osoby, które mają mój numer telefonu informuję, że przewiduję brak łączności całymi tygodniami. Jadę, a potem idę, na tak zwane krańcowe, przecudne, niewysłowione, fantastyczne Zadupie. Poza cywilizację. Do wilków, niedźwiedzi i żmij.

Od czasu do czasu wyląduję w jakimś gospodarstwie agroturystycznym i naładuję telefon, ale on po 4 – 5 dniach znowu padnie. No i nie wiem, jak tam z zasięgiem będzie.

     „SIEĆ CHWILOWO NIEDOSTĘPNA”. Te wszystkie przeszkody są tylko w zewnętrznym świecie.

A więc należy przerzucić wajchę na kierunek do wewnątrz. I tak robię.

BĄDŹCIE ZDROWI! 

Prefacja
Edward Stachura

Zaprawdę godnym i sprawiedliwym

Słusznym i zbawiennym jest

Śmiać się głośno

Płakać cicho

Deszcz ustaje sady kwitną

I tego trzymać się trzeba



Zaprawdę godnym i sprawiedliwym

Słusznym i zbawiennym jest

Iść i padać

Z- padłych- wstawać

Przeszła wojna

Wstaje trawa

I tego trzymać się trzeba



Zaprawdę godnym i sprawiedliwym

Słusznym i zbawiennym jest

Śledzić gwiazdy

Grać na skrzypcach

Astronomia

I muzyka

I tego trzymać się trzeba



Zaprawdę godnym i sprawiedliwym

Słusznym i zbawiennym jest

Być uważnym

Pełnym pasji

Dobra wasza

Gwiżdżą ptaki

I tego trzymać się trzeba



Zaprawdę godnym i sprawiedliwym

Słusznym i zbawiennym jest

Żeby człowiek

W życiu onym

Sprawiedliwym

Był i godnym



Żeby człowiek

Był człowiekiem

Lecą liście

Szumi w lesie

Wiatr z obłoków

Warkocz plecie

I tego trzymać się trzeba