Tylko legendy? 1

Zamieszczam w całości owoc moich kilkumiesięcznych poszukiwań książkowych i internetowych, dotyczących legend o historii Ziemi. Te mity i legendy opisują różnymi słowami ten sam rdzeń: - wojny bogów w skali kosmicznej, i kamienie-kryształy Mocy, którymi ci bogowie się posługiwali. Do tekstu włączyłem kilka readingów Edgara Cayce, one są specyficzne, bo robione były dla osób, które chciały, lub powinny wiedzieć o swym poprzednim wcieleniu. To wszystko readingi dotyczące reinkarnacji konkretnych osób, które z czasów Atlantydy inkarnowały do obecnego świata swoje obciążenia karmiczne. Edgar Cayce twierdził, że od początku XX wieku inkarnuje się na Ziemi coraz więcej dusz , które były poprzednio wcielone  w czasach świetności Atlantydy. Ludzie, dla których śpiący prorok robił te readingi, byli na coś chorzy – ich ciała niedomagały, i dlatego Edgar sięgał do poprzedniego wcielenia, żeby znaleźć głęboką przyczynę choroby…..

           Istnieje słowiańska wersja legendy o kamieniu mocy. Ten słowiański kamień mocy to Alatuir.

Alatuir był nie tylko magicznym kamieniem, ale i źródłem najwyższej władzy, spoczywającym w samym sercu „Bouyan, królestwa na zatopionej wyspie, skąd przodkowie ludów słowiańskich przywędrowali do Europy z Zachodniego Oceanu”.

     Ten słowiański święty kamień – Alatuir znalazł się w państwie Słowian – Chrobacji. (Polska – Góry świętokrzyskie). A dokładniej w jednej ze starożytnych świątyń  na Łysicy lub Łysej Górze. W czasie najazdu chrześcijaństwa na państwo Słowian, Alatuir został ukryty na polecenie Kagana – Cesarza Chrobacji.

       Mówiąc o słowiańskiej tradycji magicznych kamieni, nie można nie wspomnieć o związku między rosyjskim mistykiem Mikołajem Roerichem, a tak zwanym kamieniem Chintimani. Ten sanskrycki termin oznacza „magiczny kamień z innego świata”.

       Wielu badaczy sądziło, w zgodzie z katastroficznym paradygmatem, że chodzi o meteoryt. Atlantolog Frank Joseph pisze, że w Muzeum Moskiewskim znajduje się wyjątkowo czysty kryształ kwarcu, który może być kamieniem Chintimani.

      Ta legenda znana jest również w Chinach i Japonii, gdzie kamień nosi nazwę „Klejnotu Spełniającego Wszelkie Życzenia”. Podobno kiedyś należał on do boga – delfina, lub boga – smoka Makary, mieszkającego w pałacu na dnie morza, co wskazuje na jego pochodzenie z Atlantydy.

     Wszystkie te, pochodzące z różnych części świata legendy, wydają się potwierdzać tezę, że magiczne kamienie mocy, były niegdyś elementami urządzenia technologicznego mającego związek z potęgą i władzą.

     Żadna tradycja nie podkreśla tego wątku tak silnie, jak sumeryjska. Tu kluczowe znaczenie mają dwie legendy: - Legenda o Nergalu i Ereszkigal, oraz Mit o Anzu.

Dwie legendy, o Nergalu i Ereszkigal znaleziono….w Egipcie!

         A więc w miejscu, w którym było mało prawdopodobne znalezienie tabliczek z sumeryjskim eposem. Fakt ten opisuje asyriolog – Stephanie Halley.

Tabliczki te znaleziono w Tell El-Amarna.

 Ten epos opisuje szturm Nergala na „Siedem Bram Zaświatów”, oraz dziwnie biblijną sześciodniową miłość z prawomocną boginią zaświatów – Ereszkigal.

Pod koniec tekstu z tabliczek z Tell El-Amarna, ( tabliczki Sumerów znalezione w Egipcie) Ereszkigal proponuje Nergalowi taki niezwykły układ:

      Ty możesz być moim mężem, ja mogę być twoją żoną.

      Sprawię, że zdobędziesz panowanie nad całą ziemią!

      Włożę tablicę Mądrości w twoją dłoń!

      Ty możesz być panem, ja mogę być panią.

Wniosek nasuwa się sam: panowanie nad światem umożliwiało urządzenie – obiekt.

Dokładniejsze informacje mamy w Micie o Anzu. Legenda ta podaje wskazówki na temat zaawansowanej technologii, jaką wykorzystywano w czasie wojny bogów.

Jeszcze raz sięgam tu po autorytet sumerolog Stephanie Dalley: - dwie wersje tego eposu, wcześniejsza i późniejsza, zostały odkryte na późnoasyryjskich stanowiskach w Niniwie, Tarbisu i Sultantepe.

Głównym wątkiem eposu jest posiadanie „Tablic Przeznaczenia”.

Tu Nergal jest nazwany wielkim bogiem, synem Enlila, dzieckiem Ekur, przywódcą Anunaki.

Nergal został wyraźnie powiązany z Anunaki, istotami odpowiadającymi Nefilim, które „spadły z nieba i krzyżowały się z ludźmi”.

O Nefilim wspomina także apokryficzna Księga Enocha