Wiersze Ewy Szczawińskiej

Z przyjemnością wielką informuję:

 - Wiersze Ewy Szczawińskiej zostały wpisane do rejestru Biblioteki Narodowej w Warszawie, oraz rejestru Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Ewa jest zafascynowana ezoteryką, magią, filozofią, religioznawstwem i wycieczkami w głąb siebie.

    

Jako mój ukłon w stronę Ewy, zamieszczam poniższe wiersze z tomiku: -"Wiersze", maj 2013.

U podnóża Jasnej Góry,

w mieście zwanym Częstochowa

wiersz niejeden powstał, który

w rym szczególny wiąże słowa.

Przeto autor książki owej,

strof zawartych w niej jakością

literacką Częstochowę

kreśli z pełną świadomością.

    

        W kółko o krzyżyku

Wolę się witać znakiem kółka

niż żegnać znakiem krzyża.

Kółko to z masłem dla mnie bułka,

Krzyż nastrój mi obniża.

Przyjaciół mając kilku na krzyż,

więc kółko niezbyt liczne,

uważaj, byś się z którymś nie wdał

w spory teologiczne.

By gest niebaczny nie stał się

przyczyną poróżnienia.

Lecz cóż poradzić, ze znakiem krzyża

mam przykre skojarzenia...

O ileż milszy kształt ma koło

niż krzyża forma ostra!

 - Koło zapobiec zdoła dołom,

krzyże zaś sieją postrach.

Krzyżem odczynia się egzorcyzmy,

na krzyż się jabłka kroi,

na krzyż się skarży ktoś, gdy kręgosłup

w lędźwiowej części boli...

Lecz symbol ten wśród ludzi może

owocem być niezgody.

W pozie klasycznej, czy odwrócony

podobne niesie szkody;

- Przez spór o krzyż koledze rzec

że pies mu mordę lizał

to bez wątpienia szpetna rzecz,

brzydsza niż pająk krzyżak.

W najodleglejsze jadąc kraje

potrzebny paszport, wiza.

Co czujesz wtedy, gdy ktoś daje

na drogę znak ci krzyża?

Gdy wybierając w podróż się

już siedzisz na walizach,

czyż cię nie chwyta lekki lęk,

żeś żegnan znakiem krzyża?

Na wieś zabitą stertą dech

czy jadąc do Paryża

by cię nie dopadł w drodze pech

- unikaj znaku krzyża...

Na szczytach Tatr Słowackich skał

co całe toną w niżach

o jedno proszę cię, byś dbał:

Nie szafuj znakiem krzyża!

Choćbyś u stóp piramid stał

w egipskim mieście Giza

i byś zagadkę Sfinksa znał,

to nie czyń znaku krzyża!

Chociażby ci czarnego kota

przebiegła noga chyża

przez środek drogi twej żywota

- nie znacz jej znakiem krzyża!

I powie ci najmędrszy mnich

na nić paciorki niżąc

z głębi mistycznych doznań swych,

że krzyż to przykry przyrząd.

U progu Elizejskich Pól

gdy kresu czas się zbliża,

biegłość swą ćwicz w kreśleniu kół

lecz nie czyń znaku krzyża.

Stawiając na kimś krzyżyk, uznasz

istnienie czyjeś zbędnym.

Dbaj, by Fortuny Koło twej

nie było kółkiem błędnym...

Powiesz, żem jest upartym wołem,

że lot mój polot zniża,

lecz zniosę wprzód łamanie kołem

nim znak uczynię krzyża.

I nawet pewien przykry fakt

zasmucić mnie nie zdoła,

że kilka osób widząc mnie

na czołach kreśli koła...

Niech mi wybaczy dobry Bóg

(Czy kogoś tym poniżam?)

że wolę koła miękki łuk

od prostych kątów krzyża.

---------------------

Za utwór ten "pobożny" człek

mi gotów naubliżać.

Stos podpalając jednak niech

wspomni wymowę krzyża...

Może go za to będzie piekł

sumienia gorzki wyrzut.

- "Nie sądź, byś nie był sądzon" - rzekł

Ten, który zmarł na krzyżu.