List

Przyroda wokół jest jedną wielką poezją. To granica Łemkowyny.

A ludzie tak ładnie piszą….. 

Kocham ludzi.

To pisanie idzie prostą drogą od serca do serca.

       

        

        Chciałam list pisać do ciebie

        Na listku róży,

        Lecz listek mógłby zaginąć

        W chaosie burzy;

        Chciałam na skrzydłach motyla

        Złoconym wzorem

        Pisać do ciebie, lecz motyl

        Ginie wieczorem.

           

        Chciałam list oddać zdrojowi

        W górach szumnemu,

        Ale zdrój mógłby list odnieść

        Komu innemu;

          

        Więc chciałam list rzucić z gwiazdą

        W dół spadającą,

        Lecz duszę by twą paliła

        I tak gorącą!

          

        Chciałam znów list mój zaczepić

        O błysk na niebie,

        Ale się bałam, by piorun

        Nie zabił ciebie!

        I tak nie zjawia się poseł

        Dosyć bezpieczny,

        A list mój leży do ciebie

        Taki serdeczny.