Czerwcowe Ciężkowice.

Odwiedzam Dom na Górze.

Pusto i smutno jest bez Jana.

Rozmawiamy z Bożenką o tym i owym, stary zegar szlachetnym dźwiękiem jakoś uroczyście wybija godziny.

Na pierwszym zdjęciu widać Funię – to ostatni piesek Jana i Bożenki.

A poza tym.... Cisza, spokój, i przyroda po stokroć szczęśliwa - jak to na wsi.

Wszystko jest względne.

Tu na wsi słychać przeraźliwą ciszę,

nie skaleczoną zgiełkiem informacji,

Wolno mi w nic nie wierzyć, wymownie przemawiać milczeniem,

Mnie, który widziałem cuda w niedomknięciu powiek,

który widziałem anioła nad strumieniem,

jego dłoń promienistą w powietrzu,

znak najoczywistszej zagłady.

To samo grząskie pole,

łopuchy, pełno mokrego zielska,

zamachowiec oddał trzy strzały do prezydenta

lekko go tylko raniąc,

odetchnij, Ameryko,

Jedynie brzoza nieświadoma faktów

ocieka w deszczu rzadkimi kroplami,

po trawie łażą owady

i nic nie wiedzą o niczym

zadowolone

czy niezadowolone

Przyroda po stokroć szczęśliwa,

bo niedoinformowana.

                                              Jalu Kurek