KSIĘŻYC

W opinii naukowców z NASA, Księżyc ewoluował „normalnie” w czasie

swoich pierwszych 500 milionów lat, jak napisano w „The New York Times”:

„Cztery miliardy lat temu nastąpił kataklizm, podczas którego ciała niebieskie wielkości

dużych miast i małych państw zbombardowały Księżyc, tworząc jego ogromne baseny i

potężne góry.

Pozostawione w wyniku tych zderzeń olbrzymie ilości materiałów radioaktywnych zaczęły

podgrzewać skały pod powierzchnią i stapiać masywne bloki, wyrzucając szczelinami

morza lawy.

Apollo 15 znalazł w Kraterze Ciołkowskiego blok skalny sześć razy większy niż

jakikolwiek blok skalny na Ziemi. Apollo 16 odkrył, że kolizja, która utworzyła Morze

Nektaru, rozrzuciła gruz na dystansie 1600 km.

Apollo 17 wylądował w pobliżu skarpy osiem razy wyższej niż najwyższa skarpa na

Ziemi, co oznacza, że została ona uformowana wskutek trzęsienia Księżyca osiem razy

gwałtowniejszego niż jakiekolwiek trzęsienie w historii Ziemi”.

Wywołane tym kosmicznym wypadkiem konwulsje trwały jakieś 800 milionów lat, tak

więc struktura i powierzchnia Księżyca przybrały swoją zakrzepłą formę około 3,2 mld lat

temu.

Sumerowie mieli zatem rację, przedstawiając Księżyc jako ciało niebieskie mające równe

prawa w rodzinie planet.