Świecałka

Czy trzeba mówić, że kosmos jest fascynujący?

     Tajemnicze piękno wynurza się z każdego zdjęcia robionego teleskopem Hubble'a.

Ale teraz zejdźmy na ziemię.

Konkretnie wylądujmy w magicznej bieszczadzkiej nocy, pełnej

nieco wyblakłych gwiazd, bo mamy pełnię.

Pełnię lata i pełnię księżyca.

Przy ognisku siedzi w milczeniu kilka miłych osób.

Cisza jest cudna!

Ognisko, iskry

Dach nieba w srebrnym gwiezdnym piasku.

Niebo nie spada, bo jest przyszpilone pineskami gwiazd....

Zero alkoholu.

Cisza, spokój.

Tylko trzaski z płomieni. Wokół Przestrzeń.

Space.

Pustka..... Zmysły pracują.

       Ale pobawić się przecież można o każdej porze?

Pobawić się na przykład światłem.

A konkretnie pobawić się Świecałką.

To słowo „Świecałka” wymyśliliśmy wspólnie z Julią.

Kim jest Julia? - Człowiekiem. I jak można wnioskować z imienia, człowiekiem damskim. Dowcipnym, radosnym, łakomym życia.

       Zadanie matematyczne: - Jeśli wiek Julii dodać do mojego i podzielić przez dwa, otrzymamy 40 lat.

Było wiele momentów, kiedy śmialiśmy się z Julią pełnymi głosami. I był taki dzień w ubiegłym roku, wyjątkowo upalny, kiedy dla ochłody szliśmy wodą - środkiem Osławy.

      Szliśmy w butach, bo ostre kamienie nie pozwalają ość boso. Były wywrotki i śmialiśmy się z Julią do rozpuku. Mnie aż przepona bolała. Już nie pamiętam z czego był ten śmiech, bo to nie jest ważne.

Ważne, żeby taki dzień się trafił.

To jest niezwykle odświeżające działanie.

A więc jest noc i jest Świecałka.

I jest kolega Rysio, który potrafi się bawić i próbuje, jako pierwszy. swych sił w napisywaniu (od tyłu się to robi, albo w sposób lustrzany) swego imienia.

Nie ma człowieka.

Jest tylko wędrująca Świecałka.

Trzy próby i coraz większy rozmach - artysta znaczy!