Garstka spacerowych myśli

Wyspa Sobieszewska.

Wrzesień. Świt.

Na horyzoncie Mewia Łacha.

Idę i myślę. Myślę niedużo, na luziczku.

„Myślę więc jestem”.

To sławne (choć mijające się z prawdą) hasło Kartezjusza, owocuje w rezultacie negatywnie.

Oto dzięki zdolności myślenia wybudowaliśmy dla siebie klatkę – cywilizację, i teraz już musimy myśleć.

Musimy myśleć, bo wiemy jednocześnie, że prawdziwy świat jest na zewnątrz, czyli z tej klatki wypadałoby się wyrwać.

Bo cóż daje cywilizacja?

Usiłuje leczyć choroby, które sama wywołuje tresurą psychiczną i podsuwaniem modyfikowanej i chemicznej żywności.

Morze obojętne na filozoficzne wynurzenia, wyrzuca na piasek muszelki, tudzież bursztyny, przypominając o tym, co Tu i Teraz.

Czas wracać – słońce już mocno przygrzewa, a głód przypomina o śniadaniu.