Propaganda

Piszę te listy do samego siebie i patrzę na licznik: - pokazuje dziś 2408. 
Tysiące potencjalnych zdjęć czeka na zamieszczenie.

To materiał na lata. I ciągle przybywają nowe zdjęcia, nowe tematy.

      Co jakiś czas robię przerywnik, bo przede wszystkim mam mieć frajdę z pisania postów. A mam ją wtedy, gdy urozmaicam tematykę.

Wędrowanie jest piękne, pisać także lubię. Dlatego w archiwum jest spora ilość oczekujących tekstów, gotowych do pojawienia się na blogu. Teraz pozostaje tylko wklejać je z magazynu i ewentualnie dodawać zdjęcia.

    Zaniedługo przestaną pojawiać się kolejne posty. Umilknę na czas jakiś.

Ostatni wpis będzie 30 kwietnia.

Trzymam się indywidualnego tempa – jeden wpis dziennie. 
Wydawało mi się, że przed wakacjami dotrę z opowiadaniem do fantastycznego biwakowania na Fereczatej. 
Jednak nie ma na to najmniejszych szans. 
I tak temat Otrytu skracam. A po drodze jeszcze Chmiel, Zatwarnica, połoniny i zejście do Smereka. O Fereczatej napiszę dopiero na jesieni.

Dziś zmiana tematu.

         

              Propaganda.

Propagandę początkowo chciałem podzielić na subtelną (reklamy) polegającą jedynie na manipulacji przy wciskaniu kitu i chamską, polegającą na pospolitym kłamstwie z grubej rury. Jednak dam spokój.

O wiele lepsze jest spojrzenie z dystansu.

Czyli po prostu propaganda.

Marsz KOD w Warszawie, pod hasłem: „My Naród”.

Stałem, a potem szedłem w szeregach „Pomorze z Wałęsą”.

Jako łowca chmur robiłem zdjęcia ciekawej chmurze nadciągającej ze wschodu. Piękny czas, wspaniały nastrój, pokojowa demonstracja. Piknik dosłownie. Dzieci z balonikami, tatusiowie trąbią zapamiętale. Jedna pani mnie ujęła: - gwizdała na palcach! A myślałem, że jestem wyjątkiem.

Dobrze! Od tego gwizdania i trąbienia zwiększa się pojemność płuc.

Most zamknięty dla ruchu, liczba uczestników potężna. Mam jakąś skalę porównawczą, bo już byłem na kilku protestach KOD.

Na przykład na tym.

Pochód pod hasłem „My Naród”, był największym z dotychczasowych. Sto tysięcy jak nic.

Być może 200 tysięcy. Ale organizatorzy są ostrożni: podają sto.

Policja podaje (Czyli dziś Pis): 15 tysięcy.

    Policja kłamie?

To nie policja kłamie, lecz rządzący kłamią, a policja jest zawsze podporządkowana rządzącym.

Do niedawna jedna grupa zawodowa cieszyła się (podobno) w Polsce największym zaufaniem: to była policja.

     Chwilowo to zaufanie wyparowuje.

Czemu rządzący kłamią? Bo się boją.

Czego się boją? Tego to już nie wiem, może siebie, a na pewno swoich kompleksów, także boją się tych z drugiego sortu, bo ci mają odwagę myśleć inaczej niż oni.

     A może boją się oderwania od koryta, do którego zapuścili właśnie swoje przyssawki?

W każdym razie w podawanych liczbach nakazują policji kłamać.

A policja to wykonuje. Smutne?

       Bo ja wiem? Przecież propaganda polega właśnie na wykonywaniu poleceń.

Polecenia wykonują niewolnicy.

Refleksja: - to poprzednia Centrala zapracowała na dorwanie się do władzy Centrali obecnej. Mylę się?

Ponieważ moja ciotka jest już wiekowa i często choruje, jeżdżę z nią do lekarzy. Jeździmy taksówkami.

To są krótkie kursy, ale moja ciotka lubi rozmawiać i taksówkarze to lubią. A że są na bieżąco, zawsze coś ciekawego się usłyszy.

     Moja szanowna ciotka umościła się w taksówce. Ruszamy. Ciotka zagaja do kierowcy: - panie, jak oni w tym Pisie kłamią! Itd.

Taksówkarz wysłuchał i mówi:

Jakiś czas temu wiozłem Kurskiego. Rozmawiał na dwa telefony. W końcu zapytał: - to ma tę kochankę, czy nie ma?

Tamten ktoś, coś odpowiedział. Kurski na to: - Dobra! Powiemy że ma. On się i tak z tego nie wyplącze.

Milczeliśmy.

Taksówkarz zakończył: - I tak się robi propagandę, proszę pani.

Jak będą chcieli kogoś udupić, powiedzą że odnaleźli grób jego nieślubnego syna z Wehrmachtu, nadadzą to w swojej telewizji, a ciemny naród kupi tę brednię.

Korzystając z okazji wrócę do liczb. Liczb z czasów wojny. Porównując je z propagandą liczbową stosowaną przez Pis.

                  Wołyń.

Komuniści podawali „swoje” liczby. Sto tysięcy Polaków zginęło. A tylko tysiąc Ukraińców. Proporcja 100 do 1.

Dziś ''historycy'' IPN, złagodzili wymowę liczb podawanych przez komunistów, i podają 80 do 20.

Zamieszczałem wypowiedź księdza Dziubini. W tej stonowanej wypowiedzi jest wołanie o prawdę.

      Pytam: jaką wartość mają „fakty”- liczby podawane przez jakąkolwiek propagandę?

A przy tym pamiętajmy że propaganda wojenna jest szczególnie agresywna:-  nawet kapłani uczestniczą w niej bezpośrednio, pomagając w imię Boże w wysyłaniu na rzeź. I robią to po obu stronach frontu.

   Osho powtarzał:

Miłość jest najważniejsza. Ona zamienia ciebie w buntownika, w rewolucjonistę. Miłość daje ci skrzydła, byś mógł szybować wysoko. Miłość pozwala ci wniknąć w istotę rzeczy, tak, że nikt nie może cię wykorzystać ani zniewolić.

     Księża i politycy funkcjonują dlatego, że mogą żerować na tobie, mogą wykorzystywać innych.

Wszyscy księża i politycy to pasożyty.

Znaleźli niezawodną metodę, w stu procentach skuteczną, by cię osłabić duchowo.

        Wpajają ci, byś przestał kochać siebie.

Jeśli bowiem człowiek nie potrafi pokochać siebie, nie potrafi również pokochać nikogo innego. Ma być posłuszny i służyć innym.

A wtedy łatwiej nim sterować.

Jest taki polski polityk, który jakiś czas temu wypowiedział zdanie: - Miłość jest najważniejsza.
I więcej nic na ten temat.
Któryś z doradców podpowiedział mu to zdanie. Te trzy słowa w ustach polityka, wyrwane z kontekstu prawdy, zabrzmiały jak pęknięty dzwon, wydawało się, jakby rekin zamiauczał.
     
Napisałem: - wartość propagandowych faktów i liczb jest wątpliwa. 
Nie tak jest. Takie fakty – liczby nie mają żadnej wartości.

        Nie twierdzę, że nie było mordów, czystki etnicznej. Była.

Ale zgódźmy się, że skala obustronnych wołyńskich mordów, jest nieznana i pozostanie już wielką niewiadomą.

Oto udokumentowany, jeden drobny fakt. Czyli wyjątek.

Urywek z książki „Pochówek dla rezuna” - Paweł Smoleński.

Wstawał mroźny poranek nad Birczą, w dzień po Trzech Królach w 1946 roku. Dwóch polskich chłopców znalazło w przydrożnych krzakach Ukraińca z UPA, który poległ podczas szturmu na Birczę.

Trup leżał twarzą w śniegu czerwonym od krwi, był zamarznięty na kość, a w zastygłych rękach trzymał karabin.

Jeden z chłopców chwycił za lufę, szarpnął jak mógł najmocniej, by wyrwać broń z zesztywniałych, zaciśniętych dłoni.

Nie zauważył, że wskazujący palec prawej ręki powstańca, opiera się na spuście, a karabin jest zarepetowany. Padł strzał.

Ukraińca wrzucono do dołu na posesji Jana Laszkiewicza. Chłopca pochowano obok żołnierzy poległych w obronie Birczy.

Na nagrobku napisano, że padł ofiarą ukraińskiego terroru.

Jak wiemy wyjątek nie potwierdza reguły. On ją kompromituje.

(Edward Stachura)

Manipulację liczbami pokazałem na przykładzie łagodnej, pokojowej propagandy Pis. Oczywiście również wrednej, bo to jedna z cech każdej propagandy.

Można także czynić propagandę na wesoło: - Dzięki zabawnej kreskówce - udało się sprawić, że niektórym Pingwiny kojarzą się z Madagaskarem.

Natomiast z każdą propagandą jest całkiem tak, jak w anegdocie:

Misza, biegnij na Plac Czerwony, tam rozdają samochody!

Misza pojechał na rowerze, żeby było szybciej.

Wrócił na piechotę i mówi:

• Nie samochody, tylko rowery. I nie rozdają, tylko kradną.
• A poza tym wszystko się zgadza.

Oraz zawsze aktualna polska anegdota okupacyjna:

Do Biura Zmiany Nazwisk przychodzi Polak.

- Chcę zmienić nazwisko.

- A jak się pan nazywa? Pyta niemiecki urzędnik.

- Adolf Dupa.

Och donnerwetter! Scheise! Unmoeglich! Brzydko! Jak brzydko! Tak nie może być! Co by na to powiedział Mein Fuehrer?

Zmieniamy! Schnell - szybko, szybko!.

- To jak pan się chce teraz nazywać?

- Andrzej Dupa.