Podsłuchańce

Staram się tego unikać, lecz zdarza się, że idę bardzo uczęszczanym bieszczadzkim szlakiem i to w szczycie sezonu.

Tak było, kiedy podchodziłem z Wołosatego, aby powtórzyć spanie na Krzemieniu, oraz przekonać się, jak wyglądają sławne już schody na Tarnicę.

         Idę ja, idą też inni ludzie.

Jedni idą i milczą, a gdy coś więcej widać – kontemplują widoki i ja kontempluję widoki.

Inni – zarówno faceci jak i kobiety gadają, ględzą i paplają.

Wtedy, żeby nie słuchać – przystaję, albo wyprzedzam.

Bo nie ma zmiłuj – wokół bardzo niezwykle przepiękny świat, a tacy na nic nie patrzą, nic nie widzą, jeno gadają dla samego gadania.

Jednak „takim” należy się odrobina wdzięczności, bo to dzięki nim uczymy mówić precyzyjnie i oszczędnie.

Wisława Szymborska opisała typowe ględzenie w serii „Podsłuchańce”.

No więc biorę konewkę idę do kuchni a tam patrzę woda nie leci

no to ja do łazienki odkręcam kurek i co woda nie leci

no to ja do męża Stefan woda nie leci

a on mi na to że jak się golił to leciała

no to ja mówię ale teraz nie leci rusz się to sam zobaczysz

ruszył się i zobaczył że woda nie leci

a byłaś u sąsiadów pytałaś może u nich leci

nie byłam nie zdążyłam to ty Stefan skocz i popytaj

poszedł czekam wraca i mówi że u nich też woda nie leci

więc mówię jak u nich nie leci to znaczy że nigdzie nie leci

i usiadłam bo co miałam robić siedzę

aż tu słyszę z łazienki jakieś bulgotanie

biegnę i dzięki Bogu woda znowu leci

potem do zlewu w kuchni tam też woda leci

no to ja za konewkę i prędko podstawiam

i wreszcie mogłam podlać moje kwiatki kochane