Krywulka
to najbardziej eksponowana część w systemie ozdób
ukraińskiego ubioru kobiecego. Zrobiona jest z kolorowych szklanych
koralików nanizanych na syntetyczną mocną nitkę. W jej
strukturze, kompozycji i kolorystyce wyrażona została symbolika
solarna i związana z tym aspektem funkcja amuletu.
Stanowiła
także oznakę statusu społecznego i majątkowego kobiet, która
krywulkę nosiła. Ozdoba ta była popularna w kraju
Bojków, Łemkowynie i Pokuciu zachodnim.
Najpiękniejsze
i najbardziej znane krywulki łemkowskie powstawały w
Komańczy. Tę tradycję komanieckich krywulek
odrodziła 20 lat temu Maria Huk, twórczyni ludowa specjalizująca
się wyłącznie w krywulce.
Całość
mogła mieć 20 cm szerokości i ważyć do 1 kg. Dziewczyny nie
będące jeszcze na wydaniu lub biedne nosiły krywulki węższe,
ok 10 cm. Kolorystycznie przeważała czerwień. Znane są także
warianty żałobne, z fioletowym lub czarnym tłem.
Dziewczyna
nakładała krywulkę na łajbyk (kamizelkę).
Zdjęcia
z Łemkowskiej Watry.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz