Rozmowa u doktora

Coraz częściej słyszę od moich równolatków o zaćmie, postanawiam więc sprawdzić swoje oczy – przecież ostatni raz byłem u okulisty dziesięć lat temu.

Najpierw trzeba do lekarza pierwszego kontaktu. Więc udaję się. Grudzień 2018, Warszawa ul. Mariańska. To na tym budynku mamy mural o rewolucji.

Dostaję numerek z datą poranną na następny dzień.

- Dzień dobry.

- Dzień dobry – lekarz patrzy w kartę pacjenta – To pan jeszcze u mnie nie był?

- No nie byłem.

- A co panu dolega?

- Nic. Ja po skierowanie do okulisty, w celu sprawdzenia stanu bo co pewien czas trzeba przecież...

- Tak, tak... co pewien czas trzeba..... To mówi pan, że pan nie choruje?

- Nie choruję – bo odkąd się rozwiodłem i odzyskałem wolność, to rewolucja nastąpiła panie doktorze!
Pomyślałem sobie: - co ja będę chorował, a ponieważ wszystko bierze się z głowy, więc to powinno działać. I działa. 
Mam wiele pasji, lubię chodzić i co roku wędruję tygodniami po bezdrożach Bieszczadów.                                                                                                         Bo w Bieszczadach się zakochałem, panie doktorze. 
       A kiedy jestem w Warszawie to po Kampinosie chodzę, albo lesie Kabackim. Gdy przychodzi jesień to codziennie jestem na grzybach, bo one także są moją pasją – opowiadam z wigorem. I jeszcze parę innych pasji także......

- No no no.... kręci głową niemłody już lekarz pierwszego kontaktu – to tylko pozazdrościć, pozazdrościć.....

Wypisuje skierowanie i pyta: - to mówi pan, że jest pan po rozwodzie?

- Po dwóch rozwodach panie doktorze jestem. Z pierwszą żoną byłem 20 lat i z drugą 20 lat.

- No tak, no tak.......

- A wie pan, widzę w tym pewną prawidłowość.

Otóż miałem ci ja pacjenta mniej więcej w pana wieku. Takie chucherko.  I chorowity bardzo był. Przychodził do mnie przez wiele lat, opowiadał o sobie. Mówiąc krótko żona go gnębiła. Naraz przychodzi do mnie – patrzę w kartę, a on nie był przez rok!                                                                                                                    Przyglądam mu się, bo jakiś zmieniony był, nie ten sam, nawet zacząłem się zastanawiać, czy to on – rumiany, nabrał wagi, wyprostowany, ogólnie jakiś taki, no... zadowolony, kwitnący wręcz, a przecież nigdy taki nie był.

Mówię – widzę zmianę na lepsze, o wiele lepiej pan wygląda!

- Bo ja teraz dużo chodzę, tak jak pan doktor zalecał. Najpierw zamiast jechać tramwajem przechodziłem jeden przystanek, potem dwa, trzy, pięć, a w końcu kupiłem sobie rower i na zmianę chodzę i jeżdżę dużo.

- A co pana żona na to? Pytam

- No właśnie! Panie doktorze moja żona uciekła! Wzięła i uciekła!

A ona bardzo lubiła smażone, więc i ja musiałem jeść smażone, a przecież pan mówił, że gotowane zdrowsze.

Więc jak ona wzięła i uciekła, to ja zacząłem sobie gotować gotowane i od razu poczułem się lepiej. Gotowane mi służy, no i bez gderania żony czuję się o niebo lepiej!

                                                                                                                  Wypisywałem mu proszki o które prosił – mówi lekarz - i tak sobie myślałem: - ciekawe jak ja bym się poczuł, gdyby moja żona uciekła? Być może z pewnością lepiej, bo grubo ponad trzydzieści lat pożycia za nami. Ale najpierw musiałbym jej powiedzieć, żeby wzięła i uciekła, a na to bym się broń boże nie odważył, bo mogłaby się obrazić albo cóś.

Więc zaraz się zganiłem za te myśli i ciągnę dalej swój życiowy wózek.

Oto pana skierowanie do okulisty.

- Do widzenia panie doktorze, a opowieść o pańskim pacjencie była bardzo pouczająca.

                                                                                                                                 Ze skierowaniem poszedłem zapisać się do specjalisty, gdzie zostałem zapisany na wizytę już za pół roku, bo w maju 2019.

Po zapisie wyszedłem zadowolony – co mi tam, jestem zdrowy w końcu, mogę czekać miesiącami, gorzej z tymi, którzy chorują. A po tygodniu odwołałem wizytę, wiedząc, że w maju mnie nie będzie w kraju.

        Za komuny kursowało w Polsce pewne hasło, które nic nie straciło na aktualności:

Emeryci i renciści, popierajcie partię czynem, umierajcie przed terminem.