Witaj Czytelniku

Znajdowałem w Bieszczadach pióra orłów, lecz oddawałem je ludziom, których lubię.

        Któregoś razu przeczytałem, że Indianie Lakota wierzą, iż pióro orła ma w sobie moc, a więc jest cennym trofeum.

Oooo! A ja akurat nie mam takiego pióra, ale..... przecież mogę poprosić o nie mego Anioła.

Nadaję więc w myślach: - Aniele, załatw mi kolejne pióro, teraz go już nie oddam.

      I wio do lasu na grzyby!

Gdy tylko znalazłem się na znajomej górze, zaczęło padać. Stanąłem pod drzewem i myślę: - nici z grzybów, trzeba wracać. Stoję, patrzę pod nogi i widzę pióro orła!

      Niesamowite!

Od wysłanej Intencji minęła może godzina.

Od razu wiedziałem, czyja to sprawka i ogarnęła mnie niewysłowiona fala wdzięczności, oraz gorąco uderzyło w piersi!

Nastąpiło westchnienie z głębi serca – Ach!

Jak to dobrze mieć kontakt z osobistym Aniołem.

  

Po powrocie zrobiłem selfie, widoczne od teraz na stronie tytułowej bloga.

Poniżej kolekcja tegorocznych piór po wakacjach.

    

Stęskniłem się za Tobą, za pisaniem i za rynkami finansowymi.

Nastąpiły pewne zmiany: - doszedłem do wniosku, że nie muszę już uczyć. Mogę, ale nie muszę. Dlatego zniknął cennik.

       Daty zwrotu będę od teraz zamieszczał do ogólnej wiadomości, z wyprzedzeniem oczywiście.

Zaczynamy nasz teatrzyk....