Prawybuch 1

Trzy sekundy po Wielkim Bum przestrzeń i czas ekspandują dalej a wszechświat się oziębia. 

To oziębienie jest także pojęciem względnym.

Mamy temperaturę pięciu tysięcy stopni Celsjusza, a elektrony pędzą jak szalone we wszystkie strony, jednakże na tyle wolno, aby poddać się urokowi dodatnich sił przyciągania. W efekcie pojedynczy elektron zaczyna okrążać pojedynczy proton i tak powstaje atom wodoru.

Wcześniej wszechświat był nieskończenie gęsty i homogeniczny. Teraz materia staje się przepuszczalna, światło może się rozprzestrzeniać bez przeszkód. Po raz pierwszy materia może łączyć się, tworząc trwałe struktury. Wodór tworzy obłoki, które są coraz większe i cięższe, aż wreszcie załamują się pod własnym ciężarem – powstają gwiazdy!

       Są to prawdziwe piece hutnicze, we wnętrzu których panuje tak ogromne ciśnienie, że wodór „przetapia” się w hel. Trzy takie jądra helu łączą się w węgiel. Jądro węgla przyjmuje kolejny hel i powstaje tlen. Zostają zgromadzone najważniejsze składniki wszechświata i przestrzeń kosmiczna przerzedza się.

Wraz z postępującym oziębieniem duże części kosmosu zamieniają się w pustkowia.

Space - Rozległa pustka.

W niej jest tak mało wolnych atomów, które mogłyby na siebie natrafić.

To, co mimo wszystko zdoła się połączyć, natychmiast zostaje rozdzielone przez silny ultrafiolet gwiezdnego światła.

W obłokach gazowych natomiast panuje druga skrajność: - cząstki materii są w nich tak gęsto upakowane, że nie jest w stanie przeniknąć ich ani ultrafioletowe, ani żadne inne promieniowanie.

      Dlatego obłoki są ciemne i jest tu dość chłodno.

Temperatura wynosi minus 240 stopni Celsjusza!

Jest dostatecznie zimno, aby zagęszczona materia cząsteczek wydawała na świat gwiazdy.

A nowo narodzone gwiazdy są nieobliczalne.....

Galaktyka Sombrero z gwiazdozbioru Panny

Zderzają się ze sobą nieustannie, aż ich masa nie daje się już bardziej zagęścić. Wtedy pozostaje im tylko jedno: - gwałtownie wybuchnąć!

Pod wpływem eksplozji w kosmosie rozprzestrzenia się gwiezdny gaz, wnikający również w ciężkie mgławice wodorowe, które pochodzą jeszcze z czasów Wielkiego Wybuchu.

    Mgławice wodorowe z wdzięcznością wchłaniają w siebie ciężkie pierwiastki umierających gwiazd.

W miliardach embrionalnych galaktyk wodór spotyka się z tlenem. Oba pierwiastki łączą się nieprzerwanie, aż na powierzchni zamrożonych ziarenek pyłu powstają całkiem nowe molekuły.

To woda.