Księżyc

Historia nie z tego Księżyca. Pewnego razu w 1870 r., grupa astronomów zaobserwowała niezwykłe światła w Kraterze Platona. Miały one zdecydowany układ, były bardzo wyraźne, i pulsowały. Światłom nadano numery i naniesiono je na mapę. Obserwacje opisane są w: „Report of the British Association (1871 – 1880)”. Tylko do 17 kwietnia 1871 r. przeprowadzono 1600 obserwacji pulsujących świateł w Platonie, a także sporządzono 37 wykresów dla najbardziej aktywnych punktów. Wszystkie te wykresy i sprawozdania leżą w bibliotece Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego, czekając na swego Champolliona, który może pewnego dnia odcyfruje świetlne hieroglify. Astronomowie patrzyli na grę świateł, jak na kompozycję sygnałów w tajemniczym kodzie, jak na muzykę. Było w nich, jak piszą: „coś z orkiestracji, coś jak batuta dawało sygnał swiatłu nr 22, aby rozbłysło. Gdy przygasało, rolę prowadzącego przejmowało światło nr 16, a potem 14. Wyglądało to jak przesłanie do Ziemi w kodzie Morse’a. Inny opis, tak samo poetycki, znajdujemy w „L’Astronomie 1889-1890”. Był rok 1887. Płatki światła sypały się tej nocy w kierunku Platona ze wszystkich pozostałych kraterów Księżyca, śnieżyca świateł zbierająca się w gorejące, bijące jasnością zaspy w Platonie. Potem obywatele Arystarcha i Keplera, mieszkańcy księżycowych Alp, każdy z pochodnią w dłoni – zbierające się w Platonie kolumny marszowe, układające się w świetlisty trójkąt otoczony mrokiem, który zgęstniał na dnie krateru jak osad czarnego tuszu. W Platonie widziano już wiele rzeczy, ale taki symbol geometrii i Opatrzności świecił po raz pierwszy. W dwa lata później miała miejsce manifestacja o bardziej ekskluzywnym charakterze. Wiec Wszystkich Przedsiębiorców Pogrzebowych Księżyca. Takiego zjazdu historia tego zawodu jeszcze nie znała. Zebrali się oni w ciemny, ciasny krąg, otoczony wiankiem Dziewic w Białych nocnych koszulkach. Czarne garnitury Przedsiebiorców Pogrzebowych i śnieżna Biel Dziewic. Widok godny głębokich wzruszeń. 30 marca 1889 kolejny czarny punkt w Pliniuszu i wiele poruszających się wokół światełek. Podobne do gwiazdy światło w Arystarchu. I wreszcie promienie światła bijące w niebo w roku 1893. Ciekawy fakt związany z Marsem: 7 grudnia 1900 roku przez siedemdziesiąt minut, na powierzchni Marsa igrała fontanna świetlna. Było to w tym samym czasie, gdy Nicola Tesla ogłosił, że na skonstruowanym przez siebie aparacie odebrał regularne wibracje, serie trójek, które przypisał Marsjanom..... 31 stycznia 1915 roku zaobserwowano na Księżycu 7 małych plamek w kraterze Littrowa, ułożonych w kształt litery Gamma. A w grudniu tego samego roku, astronomowie z Obserwatorium Paryskiego, zauważyli kolejną nową formację na Księżycu – było to coś w rodzaju olbrzymiej czarnej ściany, od centrum do Aristillusa.