Opowieść suficka - Walizka Cierpień

CIERPIENIE Pewien człowiek miał dość cierpienia. Zwracał się często do Boga : „dlaczego ja? Wszyscy wyglądają na szczęśliwych . Dlaczego tylko ja tak bardzo cierpię ?” Jednego ranka skrajnie zdesperowany modlił się ; „ Daj mi cierpienia jakiejś innej osoby, a ja je przyjmę . Zabierz jednak moje, gdyż nie mogę ich dłużej dżwigać „. Tej nocy ów człowiek miał piękny sen. Sen był nie tylko piękny, ale także wiele mu wyjaśnił. Na niebie pojawił się Bóg i powiedział do ludzi : < Przynieście wszystkie swoje cierpienia do światyni >. Ludzie byli wyczerpani swoimi cierpieniami. Każdy w jakimś momencie modlił się : „ Boże, jestem gotów przyjąć cierpienia innego człowieka, ale zabierz moje. Są one zbyt wielkie, nie do zniesienia .” Wszyscy zapakowali swoje cierpienia do walizek i poszli do świątyni. Wyglądali na bardzo szczęśliwych. Wreszcie nadszedł upragniony dzień, ich modlitwy zostały wysłuchane ! Nasz bohater także pospieszył do świątyni. Wtedy Bóg powiedział : < Połóżcie swoje walizki przy ścianach >. Ludzie uczynili jak im polecił. Następnie Bóg oświadczył : < teraz możecie dokonać wyboru . Każdy z was może wziąć dowolną walizkę .> I oto zdarzyła się rzecz niespodziana. Człowiek, który tak uparcie modlił się do Boga,żeby dał mu cudze cierpienia, szybko ruszył ku swojej walizce. Chciał ją wziąć, zanim ktokolwiek by po nią sięgnął .! Był zaskoczony tym, że pozostałe osoby także pospieszyły ku swoim walizkom. Każdy czuł sie szczęśliwy, że znowu ma coś, co nale-ży do niego . Dlaczego tak się stało ? Pierwszym powodem było to, że po raz pierwszy każdy mógł zobaczyć nieszczęścia innych ludzi. Walizki innych osób były tak samo duże, a nawet jeszcze większe ! Drugim powodem było to, że każdy przywykł do własnych cierpień. Wybrać inną walizkę.....Kto wie, jakie cierpienia będą się znajdować w środku? Po co zaprzątać sobie tym głowę ? Znasz już swoje cierpienia i przywykłeś do nich. Są do przyjęcia. Przez tyle lat żyłeś z nimi. Po co wybierać nieznane ? Każdy wrócił do domu zadowolony. Nic się nie zmieniło. Ludzie przynieśli swe cierpienia z powrotem. Każda osoba była jednak uśmiechnięta, szczęśliwa i radosna, gdyż wróciła ze swoją walizką . Rano nasz bohater modlił się do Boga tymi słowami : „ Dziękuję ci za ten sen . Nie będę nigdy więcej prosił. Cokolwiek mi dałeś, musi to być dla mnie dobre. Dlatego to dałeś .”