Cykl pomidorowy

 

Witam.

I już jesień. Kończy się grzybowy sezon, a więc nadszedł czas na pisanie, tudzież na kontakt z Czytelnikami, których serdecznie pozdrawiam.

Wszystko mija, oraz dzieje się cyklicznie i astronomicznie.

Tak jak dla ugotowania zupy potrzebny jest ogień, garnek, woda, dodatki do owej, tak samo mamy z pomidorami.

Aby dobrze rosły, potrzebny jest odpowiedni czas, miejsce i podłoże.

Więc wiosna.

Wykopać zagłębienie odpowiedniego kształtu. Na dno położyć siatkę przeciwko kretom. Postawić fundament szklarni. Na nim szkielet. Szkielet wypełnić ściankami. Siatkę przykryć odpowiednio przygotowaną ziemią. Wyznaczyć alejkę. Wysypać alejkę piaskiem. 

Dodać stopień z poniemieckich cegieł przed wejściem. Przynieść świeżych pączków końskich, bo takowe leżą w pobliskim lesie (kupy krowie lepsze, ale już krów na wyspie nie ma – PGR zlikwidowany). Pączki zakopać niegłęboko, w pewnej odległości od punktu posadzenia pomidora.

Posadzić pomidory. Poczekać aż sadzonki trochę podrosną i rozwiną się pierwsze kwiaty. Podwiązać sznurki do sufitu. Sycić się radością - wszak ciepło, latają pszczółki, krew krąży....

Podlewać, wietrzyć, zamykać na noc, uszczykiwać odrosty prowadząc sadzonkę na jeden pęd, chodzić boso, trawa się zieleni, żurawie przez kilka kolejnych poranków z bardzo wysoka, dużym stadem wykrzykują radość po żurawiemu. A ja czuję się jak w Bieszczadach.

A tak na marginesie: -  czy już w maju nad Wyspą Sobieszewską odbywają się pierwsze przeloty z młodymi? Czy to nie za wcześnie? Deliberowaliśmy nad tym zagadnieniem z moją świeżo upieczoną małżonką, nie dochodząc wszakże do uzgodnień.

Więc chodzę ci ja boso, robię zdjęcia i cieszę się, bardzo cieszę się patrząc, jak kochane zielone towarzystwo pięknie rośnie, a pomidorowe kwiaty dosłownie w oczach zmieniają się w owoce.

Potem pozostaje oczekiwanie na żniwa - (słowiańskie słowo). 

Lipiec.

Optymalne zadowolenie bowiem ( w każdej działalności) uzyskują głównie pasjonaci. Rzecz wydaje się niezwykle prosta: - należy robić to, co lubisz.

Nie zawsze się to udaje niestety. 

I to byłoby na tyle w tym powakacyjnym wpisie, bo mądrzyć się, jak wiemy, to każdy głupi potrafi.