Rogalik z czekoladą

 

Neobus z Warszawy zajeżdża na parking w Niebylcu, skąd kontynuuję jazdę tym razem z małpami. 

Wysiadam w Lesku o 6.00, busik z kierunkiem do Cisnej czeka, jestem jedynym pasażerem, po dwudziestu minutach Baligród. Tu czekam na otwarcie sklepu, aby zaopatrzyć się w trzy puste butelki niezbędne na biwaku. Przy okazji zjadam śniadanie, złożone między innymi ze sławnego bieszczadzkiego rogalika nadzianego czekoladą.

Jem i przypomina mi się komentarz pierwszej żony, wypowiedziany przez ową, gdy po raz pierwszy zobaczyła jak jem (co ubóstwiałem od dzieciństwa) zwykłą bułkę kajzerkę, zagryzając czekoladą.

- Ty chyba jesteś jakiś porąbany, bo tak się nie je! Czekolada do bułki nie pasuje!

- Mnie pasuje. A ty się zastanów, czy sama nie jesteś porąbana, bo coraz częściej zwracasz mi uwagę, że robię coś nie tak.

- Zwracam ci uwagę, bo jesteś niewychowany.

I zaczęła się kłótnia z wygarnianiem sobie, kto jest bardziej niewychowany i dlaczego.

Woda z butelek wylana, ruszaj w drogę miły bracie! Potoki mętne, nic dziwnego – ostatnio codziennie padało. W Bystrem skręcam w stronę Młyna Kamieni.