Bieszczadzki biwak

Znowu zawitałem w ulubione miejsce. Pada – krople tak usypiająco uderzają o tropik, a ja jestem po posiłku i robi mi się niezwykle miło, jakby mi matka śpiewała kołysankę.

Oderwanie od codziennego rytmu jest godne i sprawiedliwe oraz chwalebne. Nawet gdybym chciał, to nie mam co robić – przecież pada i w tej bieszczadzkiej krainie to pogoda ustala porządek dnia. Wszystkie plany zależą tu od pogody.

   Garnek i miskę wystawiłem na łapanie deszczu, pełną butlę przyniosłem rano, zawsze trzeba być gotowym na trzydniówkę. Bo może tylko siąpić i niewiele nazbiera się w wystawionych na zewnątrz naczyniach, a woda w potoku po trzydniowym deszczu jest jeden dzień mętna – trzeba gotować, żeby opadł osad, a jeszcze suchego zapasu szyszek nie przygotowałem.

     Atoli pada ostro, czyli będzie dobrze - po godzinie takiego deszczu będę miał dwa litry deszczówki – i z tą myślą usypiam...

I tak dobrze i tak dobrze, nie trzeba narzekać, raczej dziękować, zawsze dziękować za ten monotonny werbelek usypianki deszczowej.

 W nocy kolorowe sny – chodzę po bajecznie ukwieconych łąkach.

Budzę się 4.30 i wita mnie pogodny, kolorowy świt! 

Coraz więcej światła. Leżę i kontempluję. Słychać głos zaniepokojonego kozła, od strony krzyża schodzą w dół dwie sarny. Na zakręcie ścieżki podskakuje lis polując na myszy, z dołu od potoku odzywa się derkacz, w suchą sosnę obok namiotu stuka dzięcioł. Cudnie! Cudnie! Przyroda się budzi ociekając obfitą rosą.

      Wyciągam kolejnego kleszcza, tym razem maleńkiego, to już trzeci taki – jasny, mniejszy od ziarnka maku, na szczęście w wygodnym do operacji wyjmowania miejscu – z boku uda. Pyk spirytusem salicylowym po usunięciu owego i nawet nie swędzi. Dwa kroki od namiotu zbieram garść jagód na śniadaniowy deser, po czym następuje ceremonia przygotowania jedzonka.

 Nadzwyczaj szybko się chmurzy i wnet jest po słońcu, a nawet wygląda jakby miało padać. Ustawiam więc znowu miskę i garnek na łapanie deszczu i fruu do namiotu bo właśnie lecą pierwsze krople.

Jak dobrze, jak dobrze! Leżę w śpiworze i chociaż tyle godzin spałem, ponownie nadpływa senność - to te krople niosące milusińskie wspomnienia z dzieciństwa tak kołyszą do snu....