28 lutego 2013

CISZA

Nie mów tyle, ani nie pisz. Mowa jest srebrem - milczenie złotem. Ucichnij i tylko obserwuj....
      Nic nie musisz robić......Wtedy......Czas znika.
Wtedy może pojawić się motyl.

MAŁPA i LORNETKA

 Pewna małpa ( w ZOO oczywiście )

Chytrze, ostrożnie, pomału,

Świsnęła pewnemu turyście

Lornetkę z futerału.

Turysta nawet nie poczuł, poszedł do szopów-praczy.

A małpa – lornetkę do oczu i patrzy.

Patrzy na wieżę….Mała!!

Domy? – Niskie i krótkie!!!

W ogóle – gdzie nie spojrzała,

To wszystko jakieś malutkie.

Słońce? Mizerna gałka!

Ludzie?

Nie widać wcale!!

Kominy?

Jak zapałka!

A dźwigi?

Jak dla lalek!

Żyrafy?

Na pół cala!

Wielbłąd?

Prawie zanika….

I nawet słoń jej zmalał

Do wymiarów jamnika….

MORAŁ:

Wiersz ten poświęcam ludziskom,

dzieciom,

mężom,

i żonom,

którzy patrzą,

jak ta małpa,

na wszystko

jakby lornetki odwrotną stroną.

Poznaj trzy języki

Ponieważ wielbłądów są miliony, w ich języku przemawiało wielu mistrzów: Mahomet, Mojżesz i im podobni. Mówili w języku wielbłądów, aby wielbłądy mogły ich zrozumieć. Jest w tym współczucie, ale jest i niebezpieczeństwo. Można do nich nie trafić i pozostaną wielbłądami.

   Kilku mistrzów przemawiało w języku lwów: Chrystus, Budda. Oni cechują się większą ekspresją niż Mojżesz i Mahomet, ale nie są zrozumiali dla mas, oto ich cały problem. Wielbłądy nie zdołają przyswoić ich nauk.

    Jezusa zabito, bo wielbłądy były bardzo rozzłoszczone. Przemawiał w innym języku, zupełnie dla nich niezrozumiałym. Uznały to za nonsens: -„On jest obłąkany!”.

Wyobraź sobie świat pełen wielbłądów, w którym pojawia się lew i zaczyna przemawiać....

 Żaden wielbłąd go nie zrozumie.

    Gdy Jezus został zabity, wielbłądami byli jego uczniowie, dwunastu apostołów.  Oni stworzyli chrześcijaństwo. To wielbłądy stworzyły chrześcijaństwo, stało się więc ono religią światową.

     Dziecko nie ma własnego języka, niewinność jest niema, dlatego z konieczności musi używać języka lwa, bo ten język jest mu najbliższy.

     Budda przemawiał językiem lwów. Lecz w Indiach było wtedy wiele lwów, Indie były u szczytu świetności. Od tysięcy lat Indie usiłowały dotrzeć do prawdy. Buddę rozumiało wielu ludzi. Jego uczniowie nie byli wielbłądami, byli lwami.

Po śmierci Buddy, jego zwolennicy pozostali nieugięci. Nie chcieli kompromisu z wielbłądami. Byli przekupywani, przekonywani, ale nie poszli na kompromis. Ich ryk trwał.

     I dlatego buddyzm wykorzeniono z Indii. To wielbłądy go zniszczyły.

Gdy buddyści uciekli z Indii, wyciągnęli wniosek: jeśli chcemy się utrzymać jako religia, musimy zmienić język. Musimy przemawiać językiem wielbłąda.

Porzucili ryk Buddy w Chinach, Japonii, Korei, Birmie, Cejlonie.

Zaczęli używać języka wielbłądów

   Mahayana jest rykiem lwa, Hinayana jest przekładem ryku lwa na język wielbłąda. Dzięki temu zabiegowi buddyzm rozprzestrzenił się po całej Azji. Stało się coś dziwnego: buddyzm narodził się w Indiach, ale tam znikł, a buddyjska stała się cała reszta Azji.

Nieliczni przemawiali językiem dziecka. Nigdy nie mieli wielu uczniów.

     Mówiąc językiem wielbłąda, możesz zgromadzić wielkie masy ludzi.

     Jeśli będziesz przemawiać językiem lwa – zgromadzisz wokół siebie inteligencję.

Wokół Krishnamurtiego była inteligencja, bo przemawiał językiem lwa.

 Lao Tzu i Ramana przemawiali językiem dziecka. Nikt ich nie rozumiał, ale nie zostali ukrzyżowani, ani zabici.

    Nikt za nimi nie podążał. Byli uważani za dobrych ludzi, poetów, ekscentryków, szalonych.. Można czasem było do nich przyjść, wspaniale było z nimi pobyć, ale nie tworzyli żadnego poruszenia w świecie. Obaj pojawili się i znikli, nie pozostawili po sobie wielkiego śladu.

    Są trzy języki. Ja przemawiam wszystkimi trzema! Znajdziesz więc wokół mnie wielbłądy, lwy i dzieci, ludzi każdego rodzaju. Nie ma w tym sprzeczności. Do wielbłąda mówię jego językiem, gdy mówię do lwa – ryczę, a gdy przychodzi dziecko, siedzę z nim w ciszy i uśmiecham się.

     Przy mnie możesz stać się niepewny, zdezorientowany. Używam bowiem dezorientacji jako metody. Tylko zupełna dezorientacja zapoczątkuje rozwój.

Gdy nie widzisz sensu bycia tu, gdzie jesteś, zaczynasz wzrastać, szukać innych szczytów – może stamtąd będzie lepszy widok?

     Niepokoić należy wielbłądy i lwy, z dziećmi nie da się tego zrobić, one rozumieją.

Przeżywaj razem ze mną, to, o czym mówię. Nie przegap mnie. Gdy odejdę, a ty zaczniesz zaglądać do książek – zrozumiesz, że przegapiłeś.

    Oddawaj się tajemnicy, która przed tobą się odkrywa, a pojawi się szansa, że nie umrzesz jako larwa, że staniesz się gąsienicą i w końcu przemienisz się w motyla i polecisz!

     Niech wyrosną ci skrzydła! Snuj o nich marzenia! Masz potencjał!.
 Jesteś nasionem, ale  rozkwitniesz i poznasz wtedy prawdę.

Milczące zwierciadło

      Płomień w lampie zgasł. Mistrz umarł.

Odtąd wielbłądy będą czcić opakowanie - lampę, choć ta lampa już nigdy nie zaświeci.

Uczniowie przegapili mistrza. Bo czychali tylko na wiedzę, a wiedza nie jest czymś, co można posiąść. Możesz ją jedynie przyswoić.

       Dopóki nie staniesz się wiedzącym, nie będziesz miał wiedzy. Możesz tylko udawać, że ją masz.

Wielbłądy zawsze zainteresowane są ilością, a nie jakością. Gdyby cała księga była zapisana – spodobałoby im się to.

       Wyobraź sobie, że całe lata czekasz, pełen ciekawości i wreszcie masz w ręku księgę mistrza. Zaglądasz do niej, a tam tylko jedno zdanie jest!

Byłbyś zdenerwowany, mistrz okazał się oszustem?

Nie, to okazało się, że ty jesteś wielbłądem-larwą!

Bo w tym jednym zdaniu jest cała mądrość. Jeśli zrozumiesz to jedno zdanie – zrozumiesz jednocześnie wszystkie święte księgi świata. Są one streszczone w tym jednym zdaniu – cały Koran, Wedy, Biblia. Tylko jedno niezwykle znaczące zdanie.

        

 - „Kiedy uświadomisz sobie różnicę pomiędzy opakowaniem a zawartością, zdobędziesz wiedzę”.

    

   - Wielbłądy interesuje opakowanie, a nie zawartość.

   - Lwy interesuje tylko zawartość, wpadają w drugą skrajność i mówią: -„Wyrzuć opakowanie”.

   - Dziecko rozumie, że musi być jedno i drugie, zawartość nie może istnieć bez opakowania i odwrotnie. Materia i umysł istnieją razem, nie można ich rozdzielić. Nie można oddzielić ciała od umysłu.

   - Nie możesz mieć samego kwiatu, bo jest jeszcze zapach

   - A jeśli wyrzucisz kwiat, wyrzucisz też zapach, one istnieją razem.

   - Wielbłąd wierzy w zwłoki, nie ma w nich duszy.

   - Lew wierzy w duszę, ale odrzuca ciało.

 Gdy wyjdziesz ponad jedno i drugie, będziesz wolny od wszystkich tych koncepcji. Twoje zwierciadło duszy będzie czyste, bez kurzu. Ot….milczące zwierciadło.

     Zrozumiesz wtedy, że opakowanie i zawartość istnieją razem. Opakowanie nie jest zawartością, a zawartość opakowaniem, ale są nierozłączne.

     Wtedy pojawia się wiedza. Stajesz się wiedzącym.

Gruba Księga

Mędrzec, cud ówczesnej epoki, nauczał swoich uczniów, korzystając z pozornie niewyczerpanego źródła mądrości. Całą swoją wiedzę przypisywał grubej księdze, którą trzymał na honorowym miejscu, ale nikomu nie pozwalał do niej zaglądać.

      Kiedy umarł, ludzie uznający się za jego spadkobierców, pobiegli otworzyć księgę, ponieważ od dawna chcieli poznać jej treść. Byli zaskoczeni, zmieszani i rozczarowani, gdyż odkryli, że księga zawiera tylko jedno zdanie widniejące na jednej stronie.

   Ich zdumienie i irytacja wzrosły jeszcze bardziej, gdy próbowali zrozumieć zdanie, które ukazało się ich oczom:

 - „Kiedy uświadomisz sobie różnicę pomiędzy opakowaniem a zawartością, zdobędziesz wiedzę”.

Dlaczego mędrzec przypisywał swą wiedzę grubej księdze? Z powodu wielbłądów!

Wielbłądy nie zrozumiałyby tajemniczego źródła jego mądrości. Gruba księga miała uczynić to zrozumiałym, dlatego powtarzał: -„Cała moja wiedz jest w tej księdze”. To jest zrozumiałe.

     Gdy ktoś powie: -„ Moja wiedza pochodzi z Wed”. Zrozumiesz. Jeśli ktoś powie: -„Cała moja wiedz pochodzi z Apokryfów Starego Testamentu”. Zrozumiesz, albo tylko przyjmiesz to za możliwe, bo tej księgi nie czytałeś, nie znasz jej.

 Tak samo, jak nie znasz Biblii, ale zakładasz, że tam jest mądrość.

         Gdy jednak ktoś powie: -„ Moja wiedza pochodzi znikąd”. - Wtedy wielbłądowi opadnie szczęka, on tego nie zrozumie. Wielbłąd rozumie tylko źródło widzialne – księgę,  OPAKOWANIE.

       Popatrz na wielbłądy: W tym jednym zdaniu z księgi, było żywe źródło mądrości, ale one nie interesowały się tym źródłem. Wielbłądy interesują się tylko księgą – opakowaniem.

Takich wielbłądów są miliony. Noszą Biblię albo Gitę, uczą się jej na pamięć, Wierzą w księgę…..

     Gdyby pojawił się Kriszna, oni i tak będą czytać swoją księgę. Powiedzą Krisznie: -„Nie przeszkadzaj”.

     Gdyby Chrystus przyszedł w chwili, gdy czytasz Biblię, powiedziałbyś mu: -„Bądź cicho. Czytam moją księgę, przyjdź później. To nieodpowiednia chwila, właśnie się modlę”.

     Nie śmiej się! Ludzie za bardzo wierzą w księgę.

Byli tyle czasu z mistrzem, ale wydawało im się, że mogą być tak samo mądrzy, bo cała mądrość jest w księdze, a nie w mistrzu. Byli z nim tyle lat, a nie rozumieli go, nie pili z jego źródła.

     Okazało się, że właściwie nie interesowali się mistrzem.

Wielbłąd, to wielbłąd. Czego można od niego oczekiwać?

        On bardziej chce mieć wiedzę, niż stać się wiedzą.

Tylko opakowanie ma dla niego wartość. Zawartość znikła. Płomień w lampie zgasł. Nie interesował ich płomień, interesowała ich tylko lampa..

Pogawędki przy kawie

Co powiedzieć synowi, co powiedzieć córce?

Każdy ojciec staje przed tym problemem i każda matka. Przeszłość zawiera wiele chwały, wiele szczytów zrozumienia, wniosków, które nie tylko powinny, ale muszą zostać przekazane dziecku.

     Na początku każdy musi być wielbłądem, musi mówić „tak”, wierzyć we wszystko, co jest mu przekazywane. Musi przyswajać i przetrawiać. Taki jest początek podróży.

    Drugie stadium jest trudne. Społeczeństwo zapewni ci pierwsze stadium, o drugie masz starać się sam.

Dlatego wielbłądów są miliony, a lwów tak niewiele. Społeczeństwo zostawia cię, gdy jesteś doskonałym wielbłądem. Dalej społeczeństwo nie może ci pomóc. Przecież ono składa się z wielbłądów, to jak mogłoby ci pomóc? To niemożliwe.

     Dalej już tylko sam. Bo gdy będziesz się trzymał dalej społeczeństwa – umrzesz wielbłądem. Nie będziesz wiedział, co to znaczy życie.

A więc skończyła się rola szkoły, uczelni, uniwersytetu także. Społeczeństwo zostawia ciebie w postaci doskonałego wielbłąda z dyplomem.

    Lwem staniesz się tylko samodzielnie. Jeśli takiej decyzji nie podejmiesz, zostaniesz wielbłądem. Tu nie ma alternatywy, nie ma wyboru. Jest tak, jak ze strumieniem, który dopłynął do pustyni…..Gdy przyjdzie do ciebie jasny umysł zrozumiesz to.

Na to ryzyko potrzebna jest odwaga. Jest to bardzo niebezpieczne, bo stając się lwem będziesz drażnił wszystkie wielbłądy.

     Wielbłądy kochają spokój, zawsze chcą kompromisu, nie znoszą burzycieli i odmieńców.

Nie chcą , by im przeszkadzano, by w świecie działo się coś nowego, bo wszystko nowe przeszkadza. Są przeciwne rewolucjonistom i buntownikom. Rewolucjoniści i buntownicy byli od zawsze zabijani, chyba, że mieli szczęście mieszkać w Indiach.

     Wielbłądy boją się spraw dużych, ale boją się też błahostek. Zaskoczy cię, jakich błahostek boją się wielbłądy.

     W grudniu 1842 roku Adam Thompson napełnił wodą pierwszą wannę w Stanach Zjednoczonych. Wieść o wannie Thompsona szybko się rozniosła. W gazetach pisano, że ten nowomodny sposób zrujnuje demokratyczną prostotę republiki….

     Pomyśl tylko: …….wanna miałaby zrujnować integralność republiki demokratycznej!

Lekarze przepowiadali choroby, reumatyzm i zapalenie płuc. Uczeni mówili, że kąpiele zimą mogą naruszyć zdrowie. Filadelfia, kolebka wolności, chciała zabronić kąpieli od 1 listopada do 1 marca. W 1845 roku Boston ogłosił, że kąpiele są niedozwolone, z wyjątkiem przypadków zalecanych przez lekarzy.

     Hartford, Providence, Wilmington i inne  miasta próbowały powstrzymać kąpiele, nakładając dodatkowe wysokie opłaty za wodę. Stan Wirginia wprowadził podatek za każdą nową wannę – trzydzieści dolarów rocznie.

Pomimo tych wszystkich przeszkód, „nowe” torowało sobie drogę i od 1922 roku produkowano już prawie milion wanien rocznie. Człowiek w tamtym czasie nie wiedział nawet, że kąpiel jest czymś dobrym. Świadczy to o tym, że nie można w ogóle polegać na naszej ocenie jakiejkolwiek sprawy.

    Wielbłądy są przeciwne wszystkiemu, co nowe, bez wyjątku. Były przeciwne nawet wannie..

    W starożytnej Grecji długo panował pewien zwyczaj. Gdy na zgromadzeniu ktoś proponował nowe prawo, stawał na podeście, a na szyję zakładano mu pętlę. Jeśli jego propozycję akceptowano, zdejmowano sznur, jeśli nie – usuwano podest.

    Chrześcijaństwo nie bawiło się w takie ceregiele. Przez sześćset lat Inkwizycja zapraszała inaczej myślących na pogawędki przy kawie. 

                 Czasy się zmieniły? A kawa podana Janowi Pawłowi Pierwszemu?

Chwała dla Chrynia! Alleluja dla DAX-a

I zobaczmy, jak działa Intencja: dwa razy dziś płakałem, jestem widocznie wraźliwy, kobiecy. I nie mam żadnych zahamowań, żeby się do tego przyznać. Mężczyźni nie płaczą? To larwy męskie tak myślą i mówią! Niech larwy porechoczą, nad głupotą swoją. Moi uczniowie, niektórzy po 200 i więcej % zaliczyli tylko na porannym wzroście Germany 30. Ja nie uczestniczyłem, płakałem rozmawiając z Lucyną. Lucyna - Lucyfer wcielony. Byłem z tą kobietą niedawno. Sam Ogień. Tak, jak Chryń. Będę niedługo szedł znowu szlakiem Chrynia.
         Chryń dowodził "bandami" UPA...Zbliża się Dzień Żołnierzy Wyklętych. To 1 marca będzie. Jak nazwać człowieka, który broni ziemi swojej? To Żołnierz Wyklęty, czy ZWYKŁY bandyta?
           A jak Niemcy mówili na Powstańców Warszawskich? - Bandyci.
Bandytą jest ten, który broni ziemi swojej? Czy ten, który napada? - Niemcy to bandyci.
Chrześcijanie to bandyci..... i tak dalej.
           Wiem, gdzie Chryń bazy miał. Wielopiętrowe ziemianki. Mam mapę. Chryń lwem był. A może nawet motylem - dzieckiem. Bieszczady. Tam ziemia mojej matki. Chryń bronił ziemi swojej. Ziemi Ojców. Chwała więc dla Chrynia!
Chcecie prawdy?
"Istnieją poważne przesłanki, że zbrodnię w Baligrodzie w 1944 r. sprowokowali księża greckokatoliccy",
- pewnie Polacy mniej na tacę dawali....jako obcy mniej dawali czarnym.
Wszystkie narody powinny w zgodzie ze sobą żyć. Teoretycznie tak powinno być.
          A więc rano pisałem i gadałem przez telefon. Czekałem na wzrosty i wzrosty wyskoczyły, na prawdziwym rynku, nie na polskim zdechlaku ( Boziuniu damska - wybacz. Bo nie będę się modlił do męskiego Boga, wymyślonego przez męskich szowinistów)  a mnie na rynku nie było. To poczekałem na spadki. One się zaczęły i na kawałku ruchu w dół, przez pół godziny, zarobiłem na swoje aktualne marzenie- wędrówkę szlakiem Chrynia. I na jesienne puste dzikie polskie plaże we wrześniu. Bo kapitał niech leży i kwiczy. Więc....Alleluja dla DAX-a! Zarobiłem na chleb - teraz odpocznę.
      Tak działa Intencja.

Kot, czy wilk?

Możesz sobie wyobrażać, że rozmawiasz z martwym przedmiotem: kamieniem, drzewem. I kamień lub drzewo rozmawia z tobą. To projekcja, lub tak dzieje się naprawdę.

Z człowiekiem tak się nie da.

Dlatego ludzie kochają psy i koty, drzewa i skały. Chcą kochać, ale nie chcą, by miłość wiązała się z ryzykiem.

     Kochanie psa nie jest ryzykowne., kochanie kobiety, czy mężczyzny jest wielkim ryzykiem. Kobieta, ani mężczyzna, nie jest ekranem dla filmu, według twojego scenariusza.

Druga osoba w związku dwojga, nie będzie tańczyć, tak, jak jej zagrasz, i nie zamerda nieraz ogonem, kiedy wrócisz do domu.

Do psychiatry przychodzi pewien mężczyzna i mówi:

       - Mam problem. Rok temu, kiedy się ożeniłem, żona przynosiła mi kapcie, a pies szczekał. Teraz jest dokładnie odwrotnie: - mój pies przynosi mi kapcie, a szczeka moja żona!

       - Nie rozumiem – odpowiada psychiatra. – Przecież wszystko jest tak samo, jak było.

Gdzie tu problem?

Gdy żyjesz z człowiekiem, czasem będzie machanie ogonem, czasem szczekanie, czasem żona jest w złości. Kiedy kobieta jest rozzłoszczona, naprawdę jest wściekłą. Żaden mężczyzna nie może tak się rozzłościć, bo mężczyzna nigdy nie działa całym sobą z serca, nie jest totalny ani w miłości, ani w złości. Kalkuluje, zastanawia się, co robić, czego nie robić.

     Jest intelektualistą, z opętaniem w głowie.

Kobieta nie kieruje się głową. Na tym polega jej piękno, ale też udręka życia z nią. Jest pełna wdzięku, tak delikatna – dlatego, że jej głowa nie kalkuluje. Kobieta żyje przez serce, jest bardziej instynktowna, bardziej podobna do zwierzęcia. Kiedy cię kocha, jest gotowa na poświęcenie. Może za ciebie umrzeć, nie zawaha się ani chwili. Ale kiedy jest w złości….może cię zabić! Wtedy też nie zawaha się ani chwili.

    Kobieta jest stale totalna, prymitywna. Jest to dobre, to jedyna nadzieja dla ludzkości.

Wyedukuj kobietę, uczyń ją wyrafinowaną, bystrą i przebiegłą jak mężczyzna ( robią to ruchy wyzwolenia kobiet na całym świecie), a świat straci ostatnią nadzieję.

     Prawdziwa kobiecość jest jedyną nadzieją. Kobieta jest realistką

Bardzo łatwo kochać ludzi teoretycznie…

Pewien mężczyzna wylewał betonową ścieżkę. Nagle przebiegła po niej grupka dzieci, zostawiając ślady na całej zastygającej powierzchni. Sąsiad, który słyszał przekleństwa mężczyzny, powiedział:

   - Myślałem, że lubisz dzieci.

   - Lubię – usłyszał. – Teoretycznie, nie w rzeczywistości.

Żeby rozmawiać ze skałą, musisz najpierw pokochać ludzi, wystarczy, że tylko niektórych. A innych tylko zrozum.

Zauważysz wtedy, że człowiek nie jest tylko człowiekiem. Czy nie wydaje ci się czasami, że kobieta przypomina kota? Czy patrząc w oczy kobiety nie odczułeś, że ma ona w sobie coś z kota?

     Nie będąc kotem, żadna kobieta nie mogłaby być kobietą. I tak samo jest z mężczyzną – ma on w sobie coś z wilka.

Od serca?

Czyli szczerze? Gdyby babcia miała wąsy, to by była dziadkiem!
Na Germany 30 można było dziś 600 zł zaliczyć. Na 240 zł -  z otwarcia. Ja nie zaliczyłem, bo coś pisałem do mojej Miłości - Lucyny. Lucyfer! Lucyna jest dla mnie ważniejsza niż 6 stów z 240. Zapisz to sobie, młody! Lucynek, słyszysz to? Kochałem Ciebie, kocham i będę kochał! jesteś wyjątkowa!
A giełda? - Ona była, jest i będzie, a Lucyna....byłaś niepowtarzalna! Wyjątkowa! To Miłość jest niepowtarzalna!
Zakwitamy wielokrotnie. łłłłłłłał!!! i Wowww!!!!!!
I dopiero potem inne takie, przyziemne, "normalne", czyli  chore zdarzenia.
     Masz tobołek cennych Chwil. Masz?
Przyciśnij go do serca.
    Nie zgub. Ani nie daj sobie skraść. Dziękuj.
I idź dalej.
To idę dalej.

Szukaj jednak mistrza!

 Szukaj mistrza....ja znalazłem. Może to Osho? A może?......

Pytanie do Osho. –„Jaki jest pożytek z guru”?

          

         Guru może zrobić dwie rzeczy: - Może cię zniszczyć i…

                                                            -  Może stworzyć cię na nowo.!

Może cię unicestwić i dać ci nowe życie. Guru jest krzyżem i zmartwychwstaniem.

Zwróć uwagę na historię Jezusa. Tysiące ludzi patrzyło na jego ukrzyżowanie. To było proste. Nie trzeba wewnętrznego wglądu, by patrzeć na przybijanie Jezusa do krzyża.

              Świadkami jego ukrzyżowania były tysiące ludzi, zwyczajnych ludzi, którzy nigdy wcześniej go nie widzieli, przyszli wyłącznie z ciekawości. Coś się dzieje. …..

        Gdy Jezus zmartwychwstał, nawet jego uczniowie go nie rozpoznali.

Pierwsza rozpoznała go Maria Magdalena. To jest symboliczne – do rozpoznania zmartwychwstania potrzebne jest kobiece serce, serce pełne intuicji.

     Jezus zaczął szukać swoich uczniów. Wszyscy uciekli, myśleli, że wszystko już skończone. Ukryli się w tłumie i przez pewien czas czekali, mieli nadzieję, że zdarzy się jakiś cud. Cud się zdarzył, ale zwykłe oczy nie zdołają go dostrzec. Zwykłe oczy widzą tylko zgubę. By dostrzec przemianę, trzeba innych oczu. Cud się zdarzył, ale nikt go nie widział, nikt nie był przygotowany, nikt nie był dojrzały.

    Zmartwychwstały Jezus poszedł szukać swoich uczniów. Znalazł dwóch z nich, szli do innej wioski. Szedł z nimi kilka kilometrów, cały czas z nimi rozmawiał, jednak go nie rozpoznali. Nieprawdopodobne, a jednak tak było. Szedł z nimi, rozmawiał, a oni go nie rozpoznali. Myśleli, że to ktoś obcy. Jezus był dla nich obcy nawet przed ukrzyżowaniem, ich poznanie było bowiem powierzchowne.

    Ci, którzy nie wnikną głębiej w to, czego nauczam, będą widzieli tylko burzenie, niszczenie, będą widzieli, że ludzie przechodzą pranie mózgu, są hipnotyzowani –będą widzieć wszystko, jako coś negatywnego. Oni są zamknięci, nie dostrzegą niczego pozytywnego.

     Aby dostrzec coś pozytywnego, musisz stać się częścią zdarzeń – uczestnikiem. Musisz być ze mną w harmonii, wniknąć we mnie i pozwolić mi wniknąć w ciebie. Wtedy będziesz w stanie zobaczyć, czego może dokonać guru.

   

W „Małym Księciu” jest taka scena:

Mały Książe spotkał lisa. Lis rzekł:

- Nie mogę się tobą bawić. Nie jestem oswojony.

- Och, przepraszam – odparł Mały Książę.

Po namyśle dodał:

- Co to znaczy „oswajać”?

- To coś, co jest zbyt często zaniedbywane – odpowiedział lis.

- To znaczy „tworzyć związki”.

- Tworzyć związki?

- Oczywiście – rzekł lis. – Dla mnie jesteś tylko małym chłopcem, takim samym, jak sto tysięcy innych małych chłopców. Nie potrzebuję ciebie. A ty nie potrzebujesz mnie. Dla ciebie jestem tylko lisem, jak sto tysięcy innych lisów. Ale, jeśli mnie oswoisz, będziemy siebie nawzajem potrzebować. Będziesz dla mnie jedynym na świecie, tak samo jak ja dla ciebie….

- Zaczynam rozumieć – rzekł Mały Książę.

Między mistrzem, a uczniem zdarza się najwspanialszy związek miłosny, najwspanialsze oswajanie. Gdy jesteś uczniem, jestem dla ciebie wyjątkowy.

- Jeśli jesteś wielbłądem przemawiam do ciebie i spowoduję, że staniesz się lwem.

Chcesz być na Haju?

Był sobie gwałtowny, ignorancki i bałwochwalczy król.

Pewnego dnia przysiągł przed swoim osobistym idolem, ż jeśli ten pomoże mu w pewnej trudnej sytuacji życiowej, w zamian on każe  pojmać trzy pierwsze osoby, które przejdą obok jego zamku i siłą zmusi je do pokłonu przed idolem. Osobistym idolem.

Gdy problem króla rozwiązał się, natychmiast wysłał on żołnierzy na drogę, by  przyprowadzili pierwsze trzy osoby, które zdołają odnaleźć. Były nimi: uczony, Sayed (potomek proroka Mahometa) i prostytutka.

Niezrównoważony król rzucił ich przed idola i rozkazał oddać mu pokłon.

      - Uczony wygłosił krótki tekst i pokłonił się idolowi.

      - I Sayed wygłosił prosty tekst, że nie ważne co on robi, bo i tak jest prawie świętym i pokłonił się idolowi.

      - Prostytutka natomiast….. odmówiła pokłonu. Powiedziała: - Nie przeszłam intelektualnego treningu, więc powiem też krótko: Nie będę stwarzać pozorów i nie pokłonię się idolowi, bez względu na to, co ze mną zrobicie. Nie jestem fałszywa, ja tylko sprzedaję moje ciało za pieniądze.    

       Gdy obłąkany król to usłyszał, jego choroba natychmiast odeszła. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, - dostrzegł oszustwo uczonego i Sayeda. Od razu kazał im ściąć głowy, a prostytutkę uwolnił.

Idol nie może przedstawiać Boga. Jest to jedna z podstaw doznania sufich. Wizja sufich powiada, że nie można przedstawić Boga za pomocą jakiegokolwiek idola, symbolu, czy znaku, choć przez wieki całe, ludzki umysł próbował sprowadzić Boga do czegoś, czemu człowiek mógłby oddawać cześć, czego mógłby dotknąć, co mógłby ogarnąć.

    To jest jedno z najstarszych pragnień umysłu – dopasowanie Boga do kategorii ludzkich – by można nim było kierować, manipulować, mieć go w swoich rękach. Doznanie sufich uznaje to za świętokradztwo. Już samo usiłowanie stworzenia podobizny Boga oznacza fałszowanie rzeczywistości.

    Dlaczego chcemy pomniejszyć to, co najwyższe, do rangi idola?

Człowiek tworzy Boga ze strachu, tworzy małego Boga, tak małego, jak człowiek. Ze strachu, człowiek tworzy Boga na swój obraz i podobieństwo i to go uspokaja. Stwarza posłusznego Boga.

        Stwórz w swym domu świątynię, sprowadź Boga do wizerunku i możesz zapomnieć o ogromie i bezmiarze. Dźwięk pociesza, cisza zatrważa. Bóg bez podobizny jest nadludzki, nieogarniony. Jeśli nie wykroczymy ponad siebie, nie poznamy prawdziwej boskości.

    By uniknąć tego spotkania tworzymy małego Boga. To sztuczny bóg, produkt ludzkiego umysłu. Rozmawiamy z nim, oddajemy mu cześć, modlimy się, odprawiamy rytuały i to nas zadowala….. To jest jak sen – nie jest to rzeczywistość.

    Świątynie nie są drzwiami do Boga, one są wielką przeszkodą na drodze do niego.

Udają drzwi, ale nimi nie są. To tylko tworzenie złudnego bezpieczeństwa.

    A Bóg jest niepewnością. Bycie z Najwyższym oznacza bycie w ciągłym niebezpieczeństwie. Oznacza zbliżanie się do nieznanego, niepoznawalnego.

             Budzi to strach – przeraża. Człowiek zaczyna znikać. Chce zatrzymać się, nie chce spotkania z ogromem. Pomagają w tym ci mali bogowie stworzeni przez ciebie, lub twoich kapłanów, będący owocem ludzkiej przebiegłości, inteligencji i pomysłowości. Są fałszywi, gdyż to ty je  stworzyłeś.

     Prawdziwym Bogiem jest ten, który stworzył ciebie, fałszywym jest ten, którego ty stworzyłeś.

To jeden z fundamentalnych wglądów sufizmu: świątynia musi być pusta, nie może w niej być nic stworzonego przez człowieka. Modlitwa musi być cicha, pozbawiona słów stworzonych przez człowieka. Ona może być tylko cichym, niemym dialogiem z Nieskończonością. Powinieneś zniknąć. Wiatry zabiorą cię i przeniosą poza pustynię. Poza pustkowie umysłu…..

    Potrzebna jest do tego wielka odwaga. Człowiekowi wystarczają zabawki. Idole są zabawkami – wystrzegaj się ich. Człowiek jest przebiegły, wokół swoich fałszywości potrafi tworzyć wielkie filozofie. Potrafi stworzyć taką mgłę logiki, że można się w niej zgubić.

    Tak właśnie stało się z ludzkością. Ktoś zgubił się we mgle chrześcijańskiej, inny w mahometańskiej, a jeszcze inny w hinduistycznej.

     Prawda odbija się tylko w świadomości medytacyjnej, nigdy w spekulatywnej. Myślenie prowadzi na manowce. Prawdę dostrzeżesz tylko w stanie nie-myślenia, gdy na wewnętrznym jeziorze nie ma nawet jednej zmarszczki. Ta prawda nie ma wizerunku, nie ma formy, ani nazwy. Wszystkie nazwy są naszymi daremnymi próbami porozumienia z Odwieczną Ciszą.

    Sufi znają 99 imion Boga. Setne imię jest natomiast tym prawdziwym imieniem. Ono nie może być wypowiedziane - to byłoby bluźnierstwem.

          Gdy staniesz się obserwatorem……. doznasz pierwszego przebłysku. To Satori!

Staniesz się brzemienny. To niebo przenika ziemię, twoje nasiono pęka, zaczynasz wzrastać. Ty niczego nie robisz – tylko pozwalasz na to. Ten wzrost staje się zdarzeniem. To jest pierwsze, co trzeba zapamiętać.

    Jednak szukaj guru. Jednak szukaj mistrza…..On może ci pomóc.

      Idoli stworzyli nawet mahometanie – ci, którzy byli przeciwni wszelkim rodzajom kultu idoli. Wygląda na to, że ludzki umysł nie potrafi oprzeć się pokusie. Kaaba i jej czarny kamień stały się idolem. Ludzie wyruszają do Kaaby na haj – pielgrzymkę.

Biedni ludzie zbierają pieniądze przez całe życie, tylko po to, by choć raz tam dotrzeć i pocałować ten czarny kamień. Co to jest? Jest to Kult idola.

    Bayazid z Bistunu, suficki poszukujący, który potem stał się wielkim mistrzem, szedł na haj, na pielgrzymkę.  Przypadkiem natknął się na mistrza. Był to przypadek z jego strony, ale nie ze strony mistrza. Mistrz czekał na Bayazida. Nieświadomy tego pielgrzym po prostu zatrzymał się u niego na noc. Ranek był piękny i spokojny. Gdy wzeszło słońce i zaczęły śpiewać ptaki, pielgrzymi ruszali w dalszą drogę. Mistrz przywołał Bayazida i rzekł: -               

         -„Podejdź blisko i spójrz mi w oczy”.

Gdy Bayazid to uczynił…. otworzyło się przed nim coś ogromnego, został przeniesiony w jakiś inny wymiar. Gdy wrócił, mistrz zaśmiał się i powiedział: - „Teraz możesz odbyć pielgrzymkę naokoło mnie i powrócić do dom. Dotarłeś do Kaaby. Inna Kaaba nie istnieje Zapomnij o tym czarnym kamieniu”.

     Bayazid zrozumiał. Okrążył mistrza tak, jak pielgrzymi okrążają kamień Kaaby, pocałował jego stopy i wrócił do domu.

     Ludzie z wioski pytali: -„Dotarłeś do Kaaby?”.

Bayazid odpowiadał: - „Tak, to prawdziwa Kaaba. Widziałem ogrom, widziałem nieokreślone”.

    Gdy raz to zobaczysz, nigdy nie zapomnisz. To Uczucie. Ono wkracza w twoje istnienie. W głowie nie ma pamięci, tylko to Uczucie pozostaje…..

    I dziwisz się, że mahometanie nie lubią sufich?

Ci, którzy stworzyli sobie fałszywą religię pocieszeń, nigdy nie lubią ludzi prawdziwie religijnych.

Jak masz lubić kogoś, kto nazywa twoje zabawki po imieniu?

Nie bądź wrogiem swojego ciała

        Umysł musi stwarzać przeciwieństwa – Bóg i diabeł, życie i śmierć, miłość i nienawiść. Jak wyobrazić sobie miłość i nienawiść jako jedną energię? Dla umysłu jest to trudne. To dlatego umysł dzieli. Wtedy trudności nie ma. Nienawiść jest przeciwieństwem miłości, a miłość jest przeciwieństwem nienawiści. Teraz możesz być konsekwentny, umysł będzie uspokojony. Podział jest więc dla umysłu wygodą – nie prawdą, nie rzeczywistością.

        Nie ma dualizmu, jest tylko jedność. Nie ma ciemności, jest tylko brak światła.

       Gdy podzielisz siebie na dwie części – ciało i siebie – jest to wygodne. Ale gdy tak podzieliłeś, wykonałeś niewłaściwy krok. Jeśli nie zawrócisz i nie zmienisz tego pierwszego kroku, możesz błądzić przez całe żywoty i nic z tego nie wyjdzie, gdyż jeden fałszywy krok prowadzi do dalszych fałszywych kroków. Zacznij więc od właściwego początku. Pamiętaj, że ty i ciało nie jesteście dwoma oddzielnymi sferami, że ta dwoistość to tylko kwestia wygody. Jeśli chodzi o egzystencję, jedność wystarcza.

        Podzielenie siebie na dwoje jest sztuczne. W rzeczywistości zawsze czujesz, że jesteś jednością, ale gdy zaczniesz o tym myśleć, pojawia się problem. Gdy boli cię ciało, właśnie w tej chwili nie czujesz rozdwojenia. Czujesz, że jesteś jednością z ciałem. Dopiero później, gdy zaczynasz o tym myśleć, dzielisz.

      W chwili teraźniejszej nie ma podziału. Gdy ktoś ci przystawi sztylet do piersi, w tej chwili nie ma podziału. Nie myślisz, że on chce zabić twoje ciało, myślisz, że chce zabić ciebie. Dopiero potem, gdy stało się to częścią pamięci, możesz dzielić. Teraz możesz przyglądać się wydarzeniom, myśleć o nich. Możesz powiedzieć, że ten człowiek chciał zabić twoje ciało. Ale nie możesz tego powiedzieć w tamtej chwili.

      Zawsze, gdy czujesz, czujesz jedność. Zawsze, gdy myślisz, zaczynasz dzielić. I pojawia się wrogość. Jeżeli nie jesteś ciałem rozwija się pewna walka. Pojawia się pytanie: Kto jest panem? Ciało czy ja? Wtedy ego zaczyna czuć się urażone. Zaczynasz tłumić ciało. A gdy tłumisz ciało, tłumisz siebie. Gdy walczysz z ciałem, walczysz z samym sobą. Tyle zamieszania powstaje. Staje się to samobójcze.

      Nie bądź wrogiem swojego ciała, nawet, jeśli ono nie jest takie, jak na obrazku……Dbaj o swoje ciało, jak umiesz najlepiej. Odbieraj jego sygnały.

Ciało jest moim przyjacielem

Oraz: Cieszmy się z małych rzeczy.

       Wszystkie religie uczą, jak zwalczać naturę. Co jest naturalne, jest przeklęte. Religie mówią, że musisz nauczyć się robić rze­czy nienaturalne; tylko wtedy wyrwiesz się z więzów biologii, fiz­jologii, psychologii - zburzysz ściany, które cię więżą. Jeśli zaś będziesz postępować zgodnie ze swoim ciałem, umysłem, ser­cem - nigdy nie wyjdziesz poza samego siebie. W tym właśnie miejscu nie zgadzam się z żadną z religii. One zasiały w tobie trujące ziarno, tak byś żył w swoim ciele, ale go nie kochał.

        Ciało służy ci przez siedemdziesiąt, osiemdziesiąt, dziewięć­dziesiąt lat i nie ma innego mechanizmu, wymyślonego przez na­ukowców, który mógłby mu dorównać. Jego złożoność, cuda jakie dla ciebie czyni... bez jakiejkolwiek wdzięczności z twojej strony. Traktujesz swoje ciało jak wroga, a ono jest przyjacielem.

        Troszczy się o ciebie w każdy możliwy sposób w ciągu dnia i kiedy śpisz. Nawet kiedy śpisz, kontynuuje swoją troskę! Pod­czas snu, kiedy pająk idzie po twojej nodze, zostaje przez nią zrzucony bez budzenia cię. Noga ma swój maleńki mózg. Toteż nie ma potrzeby używać centralnego systemu - mózgu - bo ta­kie rzeczy noga może wykonać sama. Komar chce cię ukąsić -twoja ręka go odgania lub zabija bez budzenia cię. Nawet kie­dy śpisz twoje ciało ciągle cię chroni i robi rzeczy, których nie musiałoby. Ręka nie powinna mieć mózgu, ale ma przecież coś, co można nazwać maleńkim mózgiem. Być może każda komór­ka ma w sobie maleńki mózg? Może istnieją miliony komórek w twoim ciele, miliony maleńkich mózgów, które są w ciągłej gotowości, ciągle się o ciebie troszczą. Zjadasz różne pokarmy, nie martwiąc się, co dzieje się dalej, po tym jak je połkniesz. Nie pytasz ciała, czy jego mechanizm, jego chemia będzie w stanie strawić to, co jesz. Twoja wewnętrzna chemia pracuje przez pra­wie całe stulecie. Ma automatyczny system wymiany zużytych części. Eliminuje je, tworząc nowe; a ty nie masz tam nic do ro­boty, to dzieje się bez twojego udziału.                       

             Ciało ma swoją własną mądrość.

Wszystkie religie mówią ci: „Musisz walczyć, musisz iść pod prąd. Nie słuchaj swojego ciała. Czegokolwiek ono pragnie - rób odwrotnie".

Dżainizm (Religia indyjska, szerzona w VI w. p.n.e. przez Vardhamana Mahavira. Obecnie liczy około półtora miliona wyznawców (przyp. tłum.) mówi: ciało jest głodne i niech będzie głodne. Zagłódź je, ono potrzebuje takiej kuracji. Służy ci do­browolnie, bez żadnego wynagrodzenia, a dżainizm mówi: sprze­ciwiaj mu się, kiedy ciało chce spać - staraj się nie zasnąć.

       To na pewno daje wielką moc twojemu ego. Kiedy ciało chce jeść, ty mówisz: nie. „Nie" ma w sobie wielką moc. Jesteś pa­nem. Sprowadzasz ciało do roli niewolnika, nawet jeszcze go­rzej - każesz mu być cicho. „Cokolwiek zdecyduję, tak będzie, ty się nie wtrącaj".

          Nie walcz ze swoim ciałem. To nie twój wróg, lecz przyjaciel. Jest prezentem dla ciebie od natury. Jest częścią natury. Jest powiązane z przyrodą na wszystkie możliwe sposoby.

        Jesteś połą­czony nie tylko z oddechem. Jesteś połączony z promieniami słońca, jesteś połączony z zapachem kwiatów i ze światłem księ­życa. Jesteś złączony przez wszystko, nie jesteś samotną wyspą. Porzuć tę myśl. Jesteś częścią całego kontynentu, a mimo to zachowałeś swą indywidualność. Oto co nazywam cudem.

Jesteś nieodłączną częścią Istnienia, a posiadasz swą włas­ną osobowość. Istnienie dokonało cudu, czegoś, co wydaje się niemożliwe. Dlatego będąc w harmonii ze swoim ciałem, będziesz w zgo­dzie z naturą, z Istnieniem. Zamiast iść pod prąd, podążaj z prą­dem. Odpuść. Pozwól zdarzyć się życiu. Nie zmuszaj się do ni­czego w imię jakiejś dobrej sprawy. Nie zakłócaj swojej równowagi w imię jakiejś świętej księgi, jakiejś świętej idei.

        Nie ma ważniejszej rzeczy niż być w zgodzie, w harmonii z ca­łością. Respektuj życie, szanuj życie. Nie ma niczego świętsze-go nad życie, niczego bardziej boskiego niż życie.

             A życie skła­da się z maleńkich spraw.

Ci religijni mądrale mówią: „Dokonuj rzeczy wielkich!" A życie składa się przecież z drobiazgów. Ale ich strategia jest jasna. Mówią ci: „Dokonuj rzeczy wielkich, cze­goś wspaniałego, czegoś, za co twoje imię będzie zapamiętane. Zrób coś wielkiego!"

          I oczywiście to przemawia do ego. Ego jest jakby agentem kapłanów. Wszystkie kościoły, synagogi, świątynie mają swoje­go agenta, którym jest ego. Nie używają innych agentów, bo nie ma innych agentów. Jest tylko jeden - twoje ego i „dokonaj cze­goś wielkiego".

       Chcę ci wyjaśnić, że nie ma takich wielkich, wspaniałych rze­czy. Życie składa się ze spraw drobnych. Jeśli zainteresujesz się tak zwanymi wielkimi sprawami - przegapisz życie. 

Ono skła­da się przecież z picia herbaty, rozmowy z przyjacielem, wyjścia na poranny spacer bez jakiegoś konkretnego celu, po prostu aby pospacerować, bez celu, tak, byś w każdej chwili mógł zawró­cić. Życie to przygotowanie czegoś do jedzenia dla ukochanej osoby, ugotowanie czegoś dla siebie, bo kochasz także siebie, pranie swoich ubrań, mycie podłogi, podlewanie ogrodu... Te małe sprawy, te maleńkie rzeczy... Pozdrowienie nieznajome­go przechodnia, który nie będzie ci do niczego przydatny, bo nie będzie twoim partnerem, klientem.

          Człowiek, który przywita się z obcym, może także witać się z kwiatem, z drzewem, może zagwizdać piosenkę dla ptaka. Ptaki śpiewają ci każdego dnia - i nigdy nie przyszło ci do gło­wy, że mógłbyś to odwzajemnić. Małe sprawy, maleńkie rzeczy...

Szanuj swoje życie. Z tego szacunku zrodzi się respekt dla życia innych.

Masz babo placek

 Osho mówił, a ja pisałem, że terminy wielbłąd, lew, dziecko, to Fryderyk Nietzsche. A to guzik prawda, bo kilka tysięcy lat wcześniej to Zaratustra wymyślił. Czyli Nietzsche plagiatu się dopuścił?
Sprawa drugorzędna.

Teraz przemówienie Osho do nowych sannyasinów. Inicjacja na oświeconych. Normalnie żyjących ludzi, lwy - gąsienice, które są o rzut beretem od oświecenia. To był chyba 1985 rok.
Ktoś zadał pytanie: - "Osho, czy ty kiedykolwiek popełniasz jakieś błędy?"

Popełniam tylko i wyłącznie błędy. Dzięki nim żyję, dzięki nim mogę przetrwać I nie lubię małych spraw, jestem przeciwny małej skali. Kocham tylko wielkie sprawy.

    Mój największy błąd? To sannyas, który ci daję. Mam 50 000 żywych błędów w całym świecie. Zostanę z nimi i z nimi upadnę. Krishnamurti jest o wiele bezpieczniejszy, jest sam ze sobą. Nie popełnił ani jednego błędu, nikogo nie inicjował.

     Ja cały czas inicjuję. Jakie jest kryterium tego, że popełniam błąd, dając komuś inicjację? Tylko jedno: - jeśli dana osoba stanie się oświecona, znaczy, że nie myliłem się, postąpiłem słusznie. Jeśli nie dostąpi oświecenia, oznacza to mój błąd.

      Wcale nie martwię się błędami. Mam zamiar popełniać je stale, coraz więcej. Nawet jeśli tylko jeden spośród tysięcy sannjasinów dostąpi oświecenia, dla świata jest to wielkie błogosławieństwo.. Przecież Bóg działa w taki sam sposób.

    Jedno drzewo wydaje miliony nasion. Nie wszystkie staną się drzewami, ale Bóg działa obfitością. Bóg jest rozrzutny, nie skąpi. Bóg tworzy miliony nasion. Całe życie jest obfitością, nie jest umiarem. Bóg jest bardzo pobłażliwy. Nawet jeśli tylko jeden człowiek dostąpi oświecenia, będę ogromnie spełniony. Inni będą dowodem moich błędów. Pozostaną jako błędy, ale trzeba podjąć to ryzyko.

    Mówisz, że obdarzasz mnie zaufaniem….Nie wiesz, nie jesteś świadomy, że ja zaufałem ci bardziej. Podjąłem większe ryzyko niż ty.

     Bo przecież ty nie masz nic do stracenia. Mówisz tylko: -„Powierzam się”.  A co ty masz do powierzenia????

    Zmartwienia, udręki, cierpienia…..co jeszcze? Swoją ciemność? Piekło? Co jeszcze masz do powierzenia? Czym ryzykujesz? Myślisz, że swoim zaufaniem podejmujesz wielkie ryzyko. A ty nie masz nic do stracenia. To ja ryzykuję dla ciebie!

      Chrystus podjął ryzyko przyjmując dwunastu apostołów, stale musiał myśleć: -„Dlaczego przyjąłem tych dwunastu apostołów?”. Gdyby tego nie zrobił, nie powstałoby chrześcijaństwo, cały ten nonsens. Budda wciąż musiał się zastanawiać: -„Dlaczego przyjąłem tylu ludzi na swoich bhikkhu, uczniów?”. Spowodowali oni wiele uciążliwości.

Ale to ryzyko musi zostać podjęte.

     Dobrze, że Jezus zaryzykował. Gdyby tego nie zrobił, na pewno nie byłoby kościoła, wojen między chrześcijanami i mahometanami, nie doszłoby do okrucieństw, które chrześcijaństwo czyniło przez wieki. Ale też nie byłoby Eckharta, Franciszka ani Jakuba Boehme.

    Nawet, jeśli z całej historii kościoła narodzi się jeden mistrz Eckhart, warto było podjąć ryzyko.

Gdyby Budda nie ryzykował, nie popełniał błędów, inicjując ludzi, nie byłoby Bodhidarmy, Nagarjuny, Vimalkirtiego – świat byłby o wiele uboższy.

    Te błędy miały miejsce.  Były miliony błędów, ale jedno zjawisko, takie jak Bodhidharma to wystarczająco dużo. To jedno zjawisko stanowi przeciwwagę dla tych wszystkich błędów.

 Milion błędów jest niczym – jeden Bodhidharma to wystarczająco dużo.

Pytasz o mój największy błąd. To nie tylko mój największy błąd, ale od zawsze jest to największy błąd wszystkich mistrzów: - inicjują i podejmują ryzyko. Teraz wszystko zależy od ciebie. Nazywam to zobowiązaniem.

    Twoim zobowiązaniem jest dotarcie do oświecenia – wzrastanie.

Nie stój w miejscu – idź. Zacznij iść. Masz wspaniałe przeznaczenie, czekają cię cuda. Nie zadowalaj się drobiazgami. Możesz mieć całość!

    Nie zadowalaj się błahostkami: - jakimś dyplomem, medalem, tytułem, stopniem. 

                         Nie bądź głupi!

Bądź inteligentny i sumiennie pracuj. Nadawaj sobie odpowiedni kształt, odrzucając wszystko, co zbędne.

Będziesz musiał przejść przez ogień. Dlatego wybrałem pomarańczowy kolor, kolor ognia.

Tylko ci, którzy przejdą przez ogień, staną się czystym złotem.

Pozwól mi być twoją alchemią. Pozwól mi przemienić twój metal w złoto. To ryzykowna gra. Możliwość niepowodzenia jest większa, tym większa, im wyżej mierzysz.

          Jeśli chcesz stać się bogaty, bez trudu możesz to osiągnąć.

          Jeśli chcesz zostać politykiem, jest to łatwe, nie potrzeba do tego żadnej inteligencji.

Pewien polityk miał guza w głowie, musiał być operowany. Podczas operacji, lekarze stwierdzili, że guz zaatakował cały mózg, jego oczyszczenie miało potrwać kilka dni. Dla ułatwienia sobie zadania, wyjęli cały mózg.

To stara historia, w tamtych czasach znieczulenie nie było tak silne.

    Następnego dnia, gdy polityk leżał w łóżku, przyszedł do niego jakiś mężczyzna i powiedział:

      - Co ty tu robisz? Zostałeś wybrany na premiera!

Chory usłyszał to prawie przez sen – ale gdy słyszysz, że zostałeś premierem, żadne znieczulenie nie może dłużej działać. Polityk wyskoczył z łóżka i zaczął zbierać się do wyjścia.

     - A pan dokąd? – zapytał lekarz, - przecież pana mózg nie został jeszcze  z powrotem umieszczony w czaszce!

      - Nie będę go potrzebował – odpowiedział pacjent – zostałem premierem!

Jeśli chcesz zostać politykiem, nie potrzebujesz wiele inteligencji. Im mniej jej masz, tym lepiej. Wtedy o wiele łatwiej odniesiesz sukces

Jeśli natomiast chcesz być oświecony, jako stawkę będziesz musiał wyłożyć wszystko, co masz. Będziesz musiał stać się wielkim płomieniem inteligencji, uważności. To jest zobowiązanie. Zaryzykowałem dla ciebie, więc ty musisz zaryzykować dla mnie. To zobowiązanie może zaowocować wspaniałym rozkwitem, wszystko zależy od ciebie.

    Czy to, co robię, jest błędem, czy nie – ty to sobą pokażesz.

    To już nie jest moja sprawa.

    Takim obdarzam cię zaufaniem.

Plany Zbyszka

Niby dużo piszę? Ale po pierwsze primo: to jest fundament, z którym chcę zdążyć przed wakacjami.
Jak to wakacje? ano tak to! Jestem wolnym ptakiem.....bo nie motylem jeszcze, motyle dopiero w kwietniu - maju. Wyfrunąłem z klatki. Najpierw Kręgi w Odrach.
Dwudziestego marca w samo południe - środa. Kto chce się ze mną zobaczyć - zapraszam. Będę tam do zmierzchu. Blog w okolicach przesilenia wiosennego będzie nieczynny przez tydzień.
           Potem...po drugie primo: Blog stanie najpóźniej pierwszego czerwca, a być może wcześniej. Przestanę pisać na długie miesiące - wakacje będą.
Ostatnie plany? Głównie wędrówka piesza, Bieszczady, trasa Komańcza - Wołosate. Ale to za krótko, tylko pięćset kilometrów. A mnie się tysiąc marzy. Dom - namiot na plecach i wio ptaku wolny!
Totalne życie, według nauk Osho. Do oporu. Tamten rok grzybowy był. Pięćset kilo. Dzięki ci Aniele! Dostałem do syta. I wiem na co mnie stać, bo dziennie robiłem równo 20 km po te grzyby. Nie "na" grzyby, tylko "po" grzyby. Żniwo. Trzeba było tylko przez maj i czerwiec chodzić po lasach i poznawać teren i przyszłe "mety" grzybowe. Podobno było mało grzybów w tamtym roku. Ja tam nie wiem, ile było dla innych, dla mnie było dość! Boski nadmiar. Po czubek głowy! A takie mądrości zawsze rozgłaszają larwy, czyli wielbłądy. Dwa kursy po 10 km.
A może w tych Bieszczadach, serce zgubię, gdzieś na połoninie? Życie jest wielką niewiadomą....
    Potem odpocząć wypada -wrzesień, jesień - poszukam polskiej dzikiej plaży, niekoniecznie z bursztynami....
Tak, że pewnie od połowy października znowu ruszę po przerwie. A do tego czasu zamieszczę to, co uważam za ważne. Ważne dla mnie, i dla Was Czytelnicy. Bo tych, którzy czytają, traktuję jako gąsienice - lwy. One są tylko o jeden skok....kwantowy.
    Dodaję też otuchy larwom - wielbłądom, czyli....jednak zwykłym Kowalskim. Może w niewybrednych słowach, ale inaczej nie poruszysz larwy - wielbłąda.
Blog jest czytany, liczba wejść na dziś 415 tysięcy.